Hazan, Annesinin ölümünden sonra dayısının zulmünden kaçan , bilmediği babasını bulan bir kadın, gerçek ailesiyle yaşadıkları, bir yandan anne olmaya çalışırken. Bir yandan kardeş olabilecek mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍂
Derin yangınlar vardı can evimde. Ruhum bedenimden çıkıp geri geldiğinde hep böyle bir yerde olduğumu düşündüm. Nerede ? Nereye ve kime ait olduğumu düşündüm hep. Benim için çok garip duygulardı bunlar...
Vurulmuştum. Son hatırladığım buydu. O an aklımdan Ahsen geçti. Güzel kızım. Annelik bile yapamadığım can parçam . Dert ortağım, kader ortağım...
Annem...
O adamın sözlerine inanmıyordum. İnanmak istemiyordum. Bu güne kadar doğru tek laf söylememiş adam bu seferde yalan söylesin istedim. Onun gibi yalancı pislik Aydın beye iftira atmış olmasını diledim hep
Ağır ağır gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım. Vurulmuştum en son değil mi? Ölmemiş miydim? Yine kurtulamamış mıydım bu dünya çilesinden
Üzerinde beyaz önlüğü olan bir kadın gelip kolumda ki serumu düzeltti "Geçmiş olsun Hazan hanım. Ağrınız sızınız var mı?"dedi
"Hayır yok. Başım ağrıyor sadece"dedim
"Çok normal efendim bir haftadır uyuyorsunuz. Eşiniz ve aileniz çok merak etti birazdan içeriye alacağım"dedi
Bir haftadır mı? Bir hafta bir insan nasıl uyurdu. Ahsende burda mıydı acaba? En çok o burnumda tütmüştü. Eşiniz demişti . O da mı burdaydı? Özlemiş miydim onu?
Bilmiyorum
Kapının açılmasıyla Sumru annem ve Kumru anneyi gördüm içeriye adımladılar . Suna ardından Hülya ablam , zümra, Turan abi , Yavuz abi, Erdem girdi içeriye . Hakanı gördüm. Hakan burdaysa Aslanda burdadır değil mi?
Sonra o adam geldi içeriye aklım dondu. Ardından giren deli gibi özlediğim o yüzü bile görmezden gelerek bağırdım "ÇIIIIKK!!!" O adam olduğu yerde duruyordu. Kimse umrumda olmadan bir çığlık daha attım. Boğazlarım yırtılmak üzereydi. "GELME! PİS REZİL ADAM!"
"Hazan sevgilim sakin ol"diyen Aslana dönüp bakmadım bile . Sevgilisiymiş!
Odada gözümü gezdirip gücü yetecek adama baktım. Hakana yüzümü döndüm. "HAKAN ÇIKSIN. ŞEREFSİZ ADAM ÇIKSIN BU ODADAN"dedim. Yakınımdaki Hakan bana kollarını doladı. Güvenli bir limandaydım adeta. Erdemde de böyle hissediyordum. Hakan , bana otelde yalan söyleyen adama şuan güven patlaması yaşıyordum
"Kim güzelim kim çıksın"dedi Hakan saçlarımı geriye doğru atarak sıkıca sarılmaya devam etti.
"Onların babası . Pislikmiş o çıksın ne olursun. Güçlüsün sen kovarsın . Beni kovmuştun onu da kov yalvarırım"dedim gözyaşlarımı silerken. Gerçekten odanın duvarlı üzerime üzerime geliyordu. Kapanan kapının ardından o adam dışarıya çıkmıştı
"Ne yaptı sana?"diye sordu elimi tutan elin sahibi. Erdemdi. Canım kardeşim Erdemdi. Ne demeliydim
"Anneme"dedim çekinerek . Öyle utanıyordum ki. "Anneme tecavüz etmiş"dedim .
