Hazan, Annesinin ölümünden sonra dayısının zulmünden kaçan , bilmediği babasını bulan bir kadın, gerçek ailesiyle yaşadıkları, bir yandan anne olmaya çalışırken. Bir yandan kardeş olabilecek mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Çağan Şengül/ Yokmuş Sevenim, Senden önce'
🍂
Annemlerle vedalaşıp arabaya çantaları koyduk. Yola çıktık. Doğup büyüdüğüm şehirde ayrılıyordum. Bana çok garip geliyordu. Annem sağken burdaydım. İlk okul ,liseyi burda okudum. Şehir dışına çıkmışlığım bile yoktu. Üniversiteyide açıktan okuyunca bu şehire tamamen mahkumdum. İlçemizden çıkmak üzereyken"Aslan bey durabilir misiniz?"dedim hızla
"Bir sorun mu var?"dedi
"Şey . Mezarlık... Vedalaşmak istiyordum da, annemi görebilir miyim?"dedim kısık çıkan sesimle
"Tabi ki sen geç ben su doldurup geliyorum"dedi . Ahsen arkada merakla inen bana bakıyordu. Annemin mezarı demir çitlere çok yakındı. İçeri girip anneme dua ettim. Yanımda ki bedenle şaşırdım. Aslan beyde dua ediyordu. Kucağında ki Ahsende ellerini açmış babasını taklit ediyordu . Aslan bey beş litrelik bir şişeyi doldurup gelmişti. Annemin mezarını suladı . Öz kardeşi , dayım bu mezarlığa uğramazken.
Bu adam annemin mezarını suladı...
Duam bitince ona bakıp arabaya doğru yürüdüm . Bindiğimiz arabayla yola koyulduk. Şehir dışına yavaştan çıkmıştık. Birden çalan çocuk şarkısıyla kafamı camdan kaldırdım. "İşte bizim yolculuklarımızın olmazsa olmazı karıcığım, alışmalısın"dedi Aslan
Hitabı mı yoksa çalan şarkı mı beni daha çok şaşırtmıştı emin değildiim. Arkamda ki koltukta elinde ki telefondan şarkı seçen Ahsene döndüm. Aslan şarkıyı Ahsenle söylemeye başlayınca bir kahkaha bıraktım
"Anneee hadi sende söyle!"dedi
"Bilmiyordur belki kızım"dedi dikiz aynasından kızına bakarak Aslan
Şarkıya yeniden başladılar . Bende onlara katılıp söylemeye başladım. Hepimiz gülüyorduk artık
🍂
Arabayı parketmesiyle geldiğimizi anlamıştım. Sakin bir mahalleydi. Yan yana dizilmiş sıralı evler vardı. Yolda anlattığına göre karşı dairede Melek abla ve Semih abi oturuyormuş. Oğulları varmış Melih
Ekiptende bazı arkadaşlarıyla samimiymiş sadece burda başka tanıdığı yokmuş fazla. Uyuyan Ahseni kucağıma aldım. O da çantaları aldığında binadan içeri girdik. Asansöre binip evin olduğu kata tuşladı.
Asansör durduğunda önden o çıktı poşetleri almadan önümden yürüyüp kapıyı açtı "karşı oda Ahsenin odası diye gösterdi . Geri evden çıktı. Çantaları almaya gitmişti sanırım.
Tamamen pembe bir oda karşıladı beni açtığım ışıkla. Yatağına yaklaşıp yatırdım. Üzerini örtüp odasından sessizce çıktım. Çantaları kapının girişine bırakmıştı.
"Ahsenin çantası burda dursun, sonra koyarız odasına uyanmasın." dedi
Benim çantamı alıp yürümeye başladı "gelsene"dedi. Takip ettim . Çift kişilik bir yatak, kocaman bir gardrop. Birde ebeveyn banyosu olduğunu düşündüğüm kapı vardı odada . Sadeydi
