Ertesi sabah, Güven güneşin ilk ışıklarıyla uyandı. İçinde bir düğüm gibi sıkışmış hissettiği gerginlikle, yavaşça yataktan kalktı. Bugün, yıllardır biriktirdiği yükleri omuzlarından atma günüydü. Kalbi hızla çarparken, başını ellerinin arasına aldı ve derin bir nefes alarak kendini sakinleştirmeye çalıştı.
Kafasında dönüp duran düşünceler, onu geçmişin karanlık köşelerine sürüklüyordu. Neslihan'la yaşadığı anılar, pişmanlıklar ve söyleyemediği sözler bir bir canlanıyordu. Fakat bu defa farklıydı; bu defa geçmişin gölgelerinden kurtulmak ve yeni bir başlangıç yapmak için kararlıydı.
Güven, tüm bu hislerle boğuşurken, aynı zamanda içinde bir umut ışığı da taşıyordu. Bu konuşma, belki de kaybettiklerini geri kazanmanın anahtarı olacaktı. Geçmişin yüklerini bırakıp, hayatına yeni bir yön vermek için ilk adımı atacaktı.
Odadan çıkıp mutfağa doğru ilerlerken, derin bir nefes daha aldı. Bugünün, hayatında yeni bir sayfa açacak bir gün olduğunun farkındaydı. Bu düşüncelerle, kahvesini hazırlamak üzere mutfağa gitti.
............
Miray: Baba ben gidiyorum...
Güven: Kahvaltını yap önce Miray
Miray: Yaptım ben yaptım ... geç kaldım zaten...
Güven, kızının telaşlı haline gülümseyerek baktı. Miray, okula yetişmek için acele ederken bile her zamanki canlılığı ve enerjisiyle etrafa neşe saçıyordu. Onun bu enerjisi, Güven'e güç verdi. Kızının geleceği için attığı her adımda daha kararlı hissediyordu.Miray, çantasını kaptığı gibi kapıya yöneldi. Güven, onun peşinden seslendi.
Güven: Dikkatli ol, tamam mı? Seni seviyorum...
Miray: Ben de seni seviyorum baba..
Kapı kapandıktan sonra, evin içi tekrar sessizliğe büründü. Güven, kahvesinden bir yudum alırken, içindeki kararlılığı ve umudu tazeledi.
.............
Neslihan, sabah erken saatlerde uyanmıştı. Günün sıradan bir gün olacağını düşünerek günlük rutinine başladı.
Geçmişin yükünü omuzlarında hissetse de, şu anki hayatını düzende tutmaya çalışıyordu...
Barış, kahve kokusuyla uyanıp mutfağa girdiğinde, Neslihan'ın dalgın olduğunu fark etti. Neslihan, ona bir gülümsemeyle kahvesini uzattı.
Neslihan: Günaydın
Barış: Günaydın canım ... iyi misin
Neslihan: İyim iyim...
Barış: ...
Neslihan: Seninle bir şey konuşmak istiyorum
Barış: Dinliyorum
Neslihan: Ben sana daha önce de demiştim yani... benim hayatımda senden önce biri vardı ... ondan bir kızım oldu ... ama bu adam kimdi söylemedim ... sende sormadın
Barış: Sormadım çünkü umrumda değil... gerçekten
Neslihan: Ama bu adam şimdi burda
Barış:....
Neslihan: O adam Güven... Güven Aydın
Barış, duyduğu isim karşısında bir an duraksadı. İçinde yükselen kıskançlığı bastırmaya çalışarak Neslihan'a bakmaya devam etti. Onun dürüstlüğünü takdir ediyordu, ama bu durumun içinde bir karmaşa yarattığını inkar edemezdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Varsın Diye
RomanceHiçbir olay, hiçbir söz, hiçbir tokat beni bu sözler kadar üzmemişti "Seni sevmiyorum " Aklımdan çıkmadı, yüreğime kazındı... Bu sözleri sana söylemek benim için çok kolay hatırlıyor musun... Bugün bu sözlerden ve bana attığın o bakıştan sonra kalb...
