Sen Varsın Diye

7 - Yeni Bir Başlangıç...

Perihan gittikten sonra Neslihan, Güven'le geçirdiği zamanı düşünürken kapı bir kez daha çaldı. Barış'ın geri döndüğünü düşündü, ama bu sefer Barış farklıydı... Gözleri sarhoşluktan bulanık ve adımları sendelemekteydi.

Neslihan: Barış? Ne oldu sana??

Barış: (Sarhoş ve dengesiz bir şekilde) Neslihan, sen... sen benim olmalısın. Sadece benim....

Barış, Neslihan'ın sözlerini dinlemeden ona doğru yaklaştı ve zorla onu öpmeye çalıştı. Neslihan, Barış'ın bu halinden korkmuş ve şaşırmıştı. Barış'ın bu davranışına karşı koymaya çalıştı ama Barış'ın kuvveti karşısında zorlanıyordu.

Neslihan: Barış, dur! Lütfen yapma..

Barış: Sen... sen sadece benim olacaksın. Hiçbir yere gitmeyeceksin..

Neslihan, Barış'ın sarhoşluğun etkisiyle ne yaptığını bilmediğini anladı ama bu durum onun korkusunu azaltmıyordu. Barış'ın güç kullanarak ona yaklaşması, Neslihan'ı daha da ürkütmüştü. Güç bela kendini Barış'ın kollarından kurtardı ve kapıya doğru koştu.

Neslihan: Barış, kendine gel....Ben gidiyorum....

Barış, Neslihan'ın peşinden gitmeye çalıştı ama sarhoş olduğu için dengesini kaybedip yere düştü. Neslihan, hızla kapıyı açıp evden çıktı ve nefes nefese Perihan'ın evine doğru koşmaya başladı.
.............

Perihan'ın evine vardığında, Neslihan titriyordu. Kapıyı açan Perihan, kızının bu halini görünce tek kelime etmeden onu içeri aldı. Neslihan, gözyaşları içinde Perihan'a sarıldı. Perihan da hiçbir şey sormadan, sadece onu kucakladı. Sessizce Neslihan'ın saçlarını okşarken, onun güvenle uyuyabilmesi için yanında olduğunu hissettirdi.

Perihan: Sana bir masal anlatıyım mı?

Neslihan: Bu hayatta hiçbir benim için bunu yapmadı ... evet anlat

Perihan, yumuşak bir sesle konuşmaya başladı, sesinde yılların getirdiği birikim ve sevgi vardı.

Perihan: Bir varmış, bir yokmuş. Çok uzak diyarlarda, büyük ve güçlü bir krallık varmış. Bu krallığın en derin ormanında, insanlar tarafından unutulmuş küçük bir kulübe varmış. Kulübede, iyilik ve sevgi dolu yaşlı bir kadın yaşarmış. Kadının tek isteği, kaybolmuş olan kızını yeniden bulmakmış. Her gece yıldızlara bakar, kızının bir gün geri döneceğine inanırmış. Günler, haftalar, aylar geçmiş... Bir gün, yaşlı kadın kulübesinin önünde bir ışık görmüş. Işık, karanlığı aydınlatan ve onu huzura kavuşturan bir yıldızmış. O an, yaşlı kadın yıldızın kaybolan kızı olduğuna inanmış ve kalbinde bir sıcaklık hissetmiş. İşte, o günden sonra yaşlı kadın her gece yıldızla konuşur, onun varlığıyla huzur bulurmuş..

Neslihan, Perihan'ın anlattığı masalı dinlerken gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü. Bu masalda kendisine anlatılan bir şeyler olduğunu hissediyordu, ama tam olarak ne olduğunu anlayamıyordu.

Neslihan: Çok güzel bir masaldı. Teşekkür ederim.

Perihan, Neslihan'ı daha sıkı kucakladı.

Perihan: Her zaman senin yanında olacağım. Senin yıldızın hiç sönmeyecek, bunu bil.

Neslihan, Perihan'ın sıcaklığı ve huzur dolu sözleriyle biraz olsun rahatladı. Gözlerini kapatırken, ilk kez kendini gerçekten güvende hissetti. Perihan'ın kollarında, belki de hiç bilmediği annesinin yanında, huzur içinde uykuya daldı.
..............