Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.Düşüncelerin aksi
Bir gün geçmişti. Gölge'ye git dememden sonra ve gelmemişti. Hiç gelmemiş ve aramamıştı. Biriick'le haberde göndermemişti. Ne yazık ki ona git seni istemiyorum dedim. Canım acıdı ona bunu söylerken. Artık dışarı çıka biliyorum. Babam göreceğini gördü. Gölge'nin acılı bakışını görünce rahatlamış gibiydi. Salona geçtim. Annem içerdeydi. Hazırlanmış bir yere gidiyordu. Acar sigara içiyordu. "Kocana söylersin eline koluma sahip olsun"dedi Acar. Sanki ona karşılık vere bilecekmiş gibi bunu bana söyledi. Annem rujunu sürüyordu. Ailem çok bencil ben böyle acı çekerken onlar hep işi ve günündeydi. "Çiçek ne oldu?"dedi annem. "Uyukusuzsun"diye ekleme yaptı. "Niye olacak kocası yok sevişmektn olmadığına göre ayrılıktan "dedi Acar alayla. "Ağzını. Ayarı yok yemin ederim Acar"dedi annem dalgayla. "Ne,"dedim şaşkın ve tiksinti dolu bakışla anneme baktım. Bana hep böyle bakardı o. Birazda o anlasın nasıl bir hismiş. "Ya görmüyor musun? Anne beni görmüyor musun?"diye bağırdım. Annem bir anda bana döndü. "Burdayım ben bak!"diye devam ettim. "Kzım sıkıntın var biliyorum ama..."dedi ama onu sözünü kestim. "Bilmiyorsun! Hiç bir şey bilmiyorsun. He gece aynı şeyleri yasamaktan bıktım!"diye bağırdım. Evden çıktım. Cevap bile beklemedim. Ağlamak geliyor içimden. Ama bu süreç içinde o kadar ağladım ki artık gözyaşım tükendi. Artık içim kan ağlıyor ama gözümden bir damla yaş bile akmıyor. Uçuruma doğru yürüdüm. Şu an şuradan kendimi atmamak için bir sebebim bile yok ve kalmadı. Uçurumun altında her zamanki yerimde oturdum. Ama bir süre sonra dalgaları hissetmek için denize yakın oturdum. Dalgalar vurdukça ayağamı değiyordu. Beni birazda olsa sakinleştirmeye yetiyordu denizin hırçın dalgaları. Kahverengi saçlarımı arkadan boş bir tokayla toplamıştım. Gözlerimin altı mosmorda büyük ihtimal uyuyakalmalıyım tim geceyi. Yüzümde hiç makyaj yoktu. Üzerimde eşofman ve tişört vardı. Çok özensizdim. Gölge keşke yanımda olsaydı. Nedensiz kendimi suçlu hissediyorum. Nedenini bilmiyorum. Ama babama yenildiğimi artık kabul etmeliyim. Çünkü teklifini kabul ettim. Mahkemeye beş gün kaldı. Beş gün sonra boşanmış olacağım. Kumsalın diğer tarafında bana doğru gelen birini gördüm. Alpaslan olduğunu fark edince göz devirdim. Gelip yanıma oturdu. "Ne var Alpaslan?"diye hemen tersledim. "Ne diye tersliyorsun hemen kızım. Teselliye geldim"dedi. Gözlerimi devirdim. Aynen teselliye geldin. Boşanacağımı duydu kendine yer ediniyor. "Teselliye ihtiyacım yok "diye çıkıştım. "Alazı seviyor musun? Hemen sinirlenme öylesine sordum"dedi. "Seviyorum "dedim ama bu rol mü yoksa gerçek mi işte onu ayırt edemiyorum. Ya sa kendimi role kaptırdım hem de baya kaptırdım. "Alaz ne diyor bu boşanma işine ?"dedi merakla. Bilmem gelmedi ki yanıma her gece gelirdi bu gece gelmedi. "Boşanmayacak. Boşanmam diyor"dedim. Alpaslan bakışlarını benden ayırıp denize baktı. "Asaf amca yaptırıyor dimi?"dedi. O nereden biliyordu? Bilmiyorum ama duymuş olmalı ki bu soruyu soruyor. "Biricik kaç kez aramış neden açmadın? Kız ölmüş meraktan. İşdeymiş gelemedi de açmıyorsun da aklı kaldı sende ara haber ver"dedi lafı değiştirerek. "Arayacaktım. Unutum kafam çok karışık ondan"dedim. Gerçekten de artık düşüncelerimi tartamıyorum. Hatta aklımda bir tek boşanmak istemediğim var o kadar. "Telefonun yanında mı?"dedi. Babam telefonu hala vermemişti. Dışarı çıkabilirim ama kimseyi arayamam. Çünkü Gölgeyi arayacağımı çok iyi biliyordu. "Hayır. Babam aldı"dedim. "Dudağına ne oldu?"dedi bir anda. Gerildim ne açıklama vereceğim. Olamaz bu iz mahkemeye kadar yok olmalı yoksa mahkeme de Gölge'nin aleyhine kullanacak babam. "Yanlışlıkla oldu"dedim. Çok kurcalamadı. "Tamam bir şeyler içelim mi istersen eğer tabi"dedi. Mesafe koymuştu Gölgeden sonra. Baya mesafeli davranıyordu hatta. Eskisi gibi vıcık vıcık haraketler yapmıyordu Gölgeden çekiniyor diye düşünmedim değil. Çünkü Gölgeye ilk bakan kişi çekinir. Gölgenin bana gösterdiği yüzünü kimseye göstermediği ap açık ortadaydı. Bana gülümsüyordu. Ama günlük hayatında hiç gülmüyordu. Hep ciddi tavırlar sergiliyordu. "Olur al gel burada içelim"dedim. "Sarıla bilirmiyim sana?"dedi bir anda. Şaşkın şekilde ona baktım. "Tabi"dedim ama neden dedim yine bilmiyorum. Bu ara çok bilinmezlikteyim. Sarıldım. O da bana sarıldı. "Tamam ben gidip bir kaç bira alıp geleyim"dedi ayağa kalkıp. Eli ayağaına dolanıyordu. "Al gerçekten sarhoş olmaya ihtiyacım var "dedim. Bira almaya gitti. Yalnız kaldım. Zaten çoğu zaman yalnız değilmiydim? Ne zaman yalnız olmasam babam etrafındakileri benden alır ve yine yalnız kalırdım.
