Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.Evlen benimle çiçek kokulu kız!
Lokantaya beni soran Gölgemiydi? Bunu nasıl öğrenebilirim bilmiyorum. Babamın merdivenden gelen ayak sesini duydum. "Günaydın"dedi Acarla bana bakarak. "Günaydın baba"dedi Acar. O kelimeydi ben kullansam kıyamet kopardı ama Acar söyleyince hiç bir şey olmuyordu. "Annen kalkmadı mı?"dedi Babam bana bakarak. Dün gece kavga ettikleri için ayrı odalarda uyumuşlardı. Zaten çoğu zaman ayrı uyurlardı. "Bilmem "dedim. Babam dış kapının önünden geçerken durdu. "Bu kapı niye kilitli değil?"dedi kaşlarının çatarak. Babamın katı kuralları vardı Buda onlardan biriydi. Kapıyı gece mutlaka kitlemeliyiz. Olası bir saldırıda eve girilmesin diye. "Sen mi çıktın? Ya da geldin?"dedi Babam Acara çatık kaşlarla bakarak. Sinirlenmeye başlamıştı. "Hayır yeni uyandım amın..."dedi küfür ediyordu son anda durdurdu kendini. Acar fazla küfür ediyordu. Bazen babamın yanında bile ağzını durduramıyordu. Babamın bakışı bana dönünce gerildim. Terlemeye başladım. Annemin merdivenleri indiğini görünce rahatladım. O hep benim tarafımı tutardı. Annem hiç bir şey demeden mutfağa girdi. "Sen mi çıktın?"dedi babam bana bakarak. Cevap veriyordum ki Acar " Çiçek çıktı daha şimdi girdi eve "dedi. Üvey abimden beklediğim bir performanstı. Ona güvenmemeliydim. "Ne yapıyordun dışarıda sabaha kadar?! Ne bok yiyordun Efsun!"dedi babam bağırmaya başladı. Ellerim titremeye başlıyordu. Çok korkuyorum. "Cevap ver Efsun!"diye bir daha bağırdı babam. Her bağırmasında irkiliyordum. Elindeki sigara paketini karşımdakı masaya fırlattı. Yumruğunu sıktı. Yumruğunu sıktığı için eli kızarmıştı. Babamın bir diğer kurallarından biri gece dışarı çıkmamak. Ve eve geç gelmemek yalnız bu kurallar bana konulmuştu. Çünki abim , üvey abim Acar bu kuralların hiç birine uymuyordu. "Efsun ! Son kez soracağım nerdeydin?"dedi babam bir daha. Annem mutfaktan çıktı yanımıza salona geldi. "Ne oluyor ne bağırıyorsun yine?"dedi annem babama tiksinirce Her çocuk ailesini anne babasını sevgi dolu görürdü. Onların bir birine bakışımda sevgi , şefkat, merhamet görürdü. Ama ben bunları anne babamın gözünde ne birbirlerine karşı ne de bana karşı bu duyguları görmüştüm. Ne şimdi ne de çocukluğumda o yüzden insanlara erken güveniyor ailemde tatmadığım sevgiyi ve diğer duyguları başklarında arıyordum. Bu çok can yakıcı bir şeydi. "Efsun!"dedi babam bir daha. Sadece susmak geliyordu içimden. "Sahildeydim"diyip ayağa kalktım. Babam omuzlarını dikleştirip üstüme yürüdü. "Ne yapıyordun sahilde? Gecenin o saatinde ?"dedi çatık kaşlarla. Annem hala neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Acar zevkle babamın beni azarlamasını izliyordu yüzündeki tebessüm ile. "Bu sizi ne ilgilendirir? Beş yaşında çocuk değilim ben "dedim ilk defa babamın karşısında böyle dikildim. "Efsun! Karşında baban var konuşmana dikkat et!"dedi sesi çok gür çıkıyordu. Korkuyordum. "Sen kendine baba mı diyorsun?"dedim il defa böyle konuşuyordum babamla. "Doğru konuş !"diye bağırdı. Annem ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. "Ancak derdin bağırıp çağırmak,aman bizi mutlu görsünler!"diye bağırdım. Gerçekten de tek derdi buydu. "Biz hiç bir zaman mutlu olmadık,aile olmadık!"diye bağırdım. "Efsun! Doğru konuş kötü olacak senin için!"diye bağırdı. "Vuracakmısın? Vur ya zaten beterini yaşattınız bana!"diye bağırdım annemle babama bakarak. Babam şaşırdı hep sessiz olan kızını ne hale getirmişlerdi. Yüzüme tokat attı. Babam bana tokat attı onu hiç affetmeyeceğim. Acar yüzünden tokat attı. "Doğru konuşmayı öğrenene kadar, konuşma"dedi babam yüzünü döndü. Konuşma benimle demekti bu. "Tamam "dedim kapıya doğru yürümeye başladım. "Nereye?"dedi Acar babamın duymasını istiyordu. "Cehennemin dibine "dedim. "Ölüm nerdeyse oraya!"dedim düzelterek. Babam bana döndü. "Nereye gidiyorsun?"dedi merakla. "Sizden uzak her yere!"dedim. Ve kapıyı çarpıp çıktım. Nereye gideceğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Annem her şeyi dinlemiş ve benim tarafımda değildi bu sefer. Babamın arkamdan bağırtısını duydum "Bu eve dönmek için ayaklarıma kapanacaksın! Sonra eve adım atacaksın Efsun Çiçek Demirel!"dedi arkamdan bağırarak. Onu dinlemeyerek kapıyı çarpıp çıkmıştım. Annem kurallar hakkında katıydı kurallar uymak için vardır derdi hep ancak bence kurallar uymamak için varlar.
