7.Bölüm

153 6 0
                                    

Azrayla eve vardığımız da karnımızın acıktığını farketmiştik. Odama çıktıktan sonra Azra'ya yemek yapıp yapamayacağını sordum.

Ama o da en az benim kadar beceriksizdi. Sanırım ideal bir en yakın arkadaştı. Ve ben sadece bi kaç gün içerisin de ona tüm kalbimle ısınmıştım.


Bana ihanet etmiyeceğini hissedebilmek zor değildi. Bir insan onun güven verici bakışlarından bile bunu farkedebilirdi.


İkimizinde yemek yapamayacağından emin olduktan sonra pizza söyledik.


İzlediğimiz aşk filminin son sahnesiydi. Mutlu biticek gibi durmuyordu hiç. Ama filmler de hep mutlu bitmez miydi?

Artık filmler bile iyi sona inanmaz olmuştu. Tam da tahmin ettiğim gibi film mutlu sonla bitmemişti. Kız intihar etmiş çocuk ise kzıın ardından delirmişti.

Azra'ya yandan bir bakış attığım da ağladığını gördüm. Bu beni nedensizce gülümsetmişti.



"Oy oy oy ben sana kıyamam.Bi de ağlarmışmışmış."diyerek yanaklarını sıkmaya başladığımda kıkırdamaya başladı.



"Ama Simay napiyim ya baksana.O çocuğa bu yapılır mı?"diyerek iç çektiğin de kafasına geçirdim.


"Napıyorsun bee"diyerek ayağa kalkmaya çalıştığında bu sefer onu gıdıklamaya başlamıştım. Bir süre sonra o beni gıdıklamaya çalışıyordu.

Beş dakika sonra ise işler karışmış Azra beni yakalamaya çalışıyordu. Gülmekten kasılan karnımı tutarak Azra'ya döndüğümde onun da karnını tutarak gülmeye devam ettiğini gördüm.





"Hadi bakalım topla şuraları"diyerek kafasına yastığı geçirmiştim. Karşılık verdikten sonra daha fazla dayanamayarak ikimizde ayağa kalkıp ortalığı düzltmeye başlamıştık.


Eve geldiğimizden beri kafedeki olaydan hiç bahsetmemiştik. Azra merak ettiğini belli ediyor ama benim konuşmak istemeyeceğimi düşündüğü için konuyu açmıyordu büyük ihtimalle.


Onun bu kıvranışlarına son vermek üzere konuşmaya başladım.



"Aslında bende beklemiyordum böyle bir şeyi."dedim. Ne olduğunu anında anlamıştı.


"Ama iyi benzettin. Sana bir daha bulaşamaz."



"Bulaşıcak. Hemde bıkmadan."dedim düşünürcesine. Egosuyla oynamış birde dayak atmıştım kıza. Tabiki bulaşıcaktı.




"Her neyse hadi yatalım.Yarın okul var."deyip yüzümü buruşturdum. Azra da haklısın içerikli bir homurdandıktan sonra ışıkları kapattım.



Sabah uyandığım da ilk işim saate bakmak olmuştu. Dersin başlamasına yarım saat olduğunu görünce gözlerim şaşkınlıkla büyüdü. Hemen Azra'yı dürterek uyandırdım.


"Kalk kızım kalk. Yarım saatimiz var."dedim ve yataktan hışımla kalktım.


Söylediklerimi idrak ettiğin de o da yataktan fırladı. On dakika içerisin de hazırlanmıştık can havliyle.


Evden çıkarken annemi öpemediğim için bi eksiklik hissettim. Onları çok özlemiştim. Ben bunları düşünürken evin önüne yaklaşan arabayı farkettim.


Tam önümüz de durduğunda içindekinin kim olduğuna bakmak için eğildim. Ama tanımadığım bir çocuk alayla bana bakıyordu.


"Atlayın da bırakim okula"dediğin de gözlerimi kocaman açtım ve çığırmaya başladım.



Senden Başka YokHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin