❝ Cesetti onun kokusu, toprak çekerdi canı, urgandı kolyesi, yatağı mezar, kıyafeti kefendi, intihar severdi, yasayamamaktı gayesi. ❞
Uçurum saçlı ölü kız bu hikayeyi sana adıyorum...
Esrar & Veba
Gerçek bir hikayeden esinlenilmiştir.
Hikaye kan, va...
Merhabalar herkese, hızlı bir bölüm atmak istedim sizi güzel bir sürpriz bekliyor bu kadar ayrılık yeter
En keyiflisinden okumalar >3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 5: "GEÇMİŞİN İZLERİ"
Gururum Kadarsın-Perdenin ardındakiler
Döneceğin yer benim yanım, evim olacak.
Veba Kartal
“Veba adres tam burayı gösteriyor ama burası dağ başı kızım, keşke birine sorsaydık”
Taksiyle patika yollardan geçerken Kübra’nın sesini duydum “Kime soracaktık acaba Kübra, bu dağın başını kim nerden bilsin” taksinin rampadan çıkarken zıplamasıyla bizde zıpladık,
“Abi biraz yavaş olsana” dedi Kübra benden önce, “Kızım burası pek tekin yerler değil, hem siz burada ne yapacaksınız? Kime geldiniz?” dedi taksi şoförü, “nasıl tekin yerler değil derken ne demek istedin abi?” titrek sesiyle soru soran ödlek Kübra’ya göz devirdim “siz buraya yabancısınız belli, burada şehrin en belalı aileleri yaşar, kimse buraya gelmez söylenilene göre geleninde geri döndüğü görülmemiştir” yok ebenin şeyi yani, bu insanların ağzı torba değil ki büzesin.
“Abi bizi burada indir şurada bir çatı gördüm sen daha gelme” dedim ve taksiye ücretini verip indik, daha fazla Kübra’yı korkutmasını istemedim,
Tepeye doğru yürürken “kızım niye indik biz, gitseydik oraya kadar”
“Hadi Kübra on dakika yürüyeceksin ya ne tantana yaptın” dedim artık pes etmiş bir sesle.
Bir kurt uluma sesi dağın eteklerinde yankılandı ve kulağımıza kadar geldi Kübra elimi tutarak koluma sığında evin demir kapısının önüne geldiğimizde bizi takım elbise adamlar karşıladı, ne yapacağımı bilemez halde “merhaba biz birisine bakmıştık” dedim ne salak bir cümleydi ama “Kime bakmıştınız kime?” dedi adam anlamaz sesle Kübra bir anda atılıp “Burada yaşayan herhangi birisine işte kardeşim” dedi
Allah’ım bu kız başıma iş açacaktı elini yavaşça sıktım susması gerektiğini belirterek, “Kızlar siz buraya niye geldiniz anlamadım ama buradan sonrası yasak geri dönün” dedi bir diğer adam, Kübra elimi bırakmış ve gerisin geri yürümeye başlamıştı, onun peşinden geri getirmek için gittiğim sırada adamın telefon sesi kulağıma geldi, aralarında konuşma geçmeden telefonu kapattığında büyük demir kapı yüksek sesle açıldı.
Şaşkın mırıltılar eşliğinde arkamızı dönüp büyük eve baktık, kocaman bir taş ev yer yer ahşaplıklarla renklendirilmiş harika ötesi bir yerdi, kapının önünde çeşit çeşit meyveler ve sebzeler ve bir de şömineli bir kış bahçesi bulunuyordu, büyülenmiş gibi Kübra’nın kolundan tuttum ve sürükleyerek kapıya getirdim “Geçiliyor mu acaba?” sorumla tüm adamlar aynı anda kafasını salladı, ne olmuştu da açmışlardı kapıları anlamamıştım, galiba birilerinin varlığımdan haberi vardı ve beni bekliyordu.
