~Asexual Pride~ Komahina

20

Hajime POV

Miałem mętlik w głowie. Nie wiedziałam już do końca co czuję i czy to w co wierzyłem kim jestem od dłuższego czasu nie było pomyłką.
Nigdy nie interesowałem się nikim romantycznie, nikt mnie nigdy nie pociągnął. Na początku czułem się zdezorientowany, każdy wokoło w kimś się zakochiwał, każdemu się ktoś podobał a mi nie. Ostatecznie doszedłem więc do wniosku że to po prostu nie dla mnie, może nie umiem się zakochać ani docenić piękna ludzkiego ciała na tyle żeby go zapragnąć. Zrobiłem odpowiedni reaserch i poczułem się trochę raźniej widząc że przynajmniej nie jestem w tym sam
Mimo ulgi, którą odczułem po przekonaniu się, że nie jestem po prostu wybrykiem natury i wyrzutkiem to czułem również... zawód. Chyba nawet niezbyt świadomie. Mimo mojej znieczulicy wobec pięknych dziewczyn i czarujących chłopaków oraz wszystkich tych przereklamowanych romantycznych bzdetów, gdzieś w głębi siebie chyba chciałem, żeby ktoś mi się spodobał. Pragnąłem kochać i być kochanym ale nie umiałem. Spychałem to pragnienie na moją podświadomość, bo tak było lepiej, bo tak było łatwiej.
Czy jednak może faktycznie po prostu szukałem właściwiej osoby? I czy tą osobą mógł być... Nagito? Poznałem go zaledwie miesiąc temu,a jednak sprawił, że poczułem rzeczy, które myślałem że nigdy nie doświadcze. A nawet jeśli, to czy on czuje to samo? Czy jest możliwe, że po tylu latach czekania wreszcie znalazłem osobę, na którą podświadomie czekałem?
Wstałem z łóżka z westchnieniem. Dziś już chyba nie zasnę. Postanowiłem pójść na nocny spacer, może pomoże mi to oczyścić mój umysł.
Moje nogi poniosły mnie pod dom Nagito. Światła w jego domu były ciągle zapalone. Może zapukam? Czy wypada wpraszać się do kogoś o takiej porze? No nic, raz kozie smierć...

No więc jestem. Dokładnie rok XDD
Skrócę to ff do minimum fr
Czy tylko mi się wydaje czy powietrze zrobiło się trochę słone?