Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Tsunami - NIKI
Wait
Maaga ang naging alis namin pabalik ng Isla de Buenavista. Catalina still has a hangover but she was forced to leave so she can come home with us.
Napailing na lang si Papa habang tinitingnan niya ang pangalawang anak na mahimbing na natutulog sa eroplano ngayon. She was sleeping soundly with her mouth wide open. Bothered na rin si Adela sa itsura ng Ate niya kaya sinusubukan niyang isara ang bibig nito. But every time she does that, Catalina only steers and moves her body to the other side.
I was seated next to my parents. Si Mama ay tahimik na pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng bintana habang si Papa naman ay abala sa pag-sagot ng emails.
He usually lets his secretary deal with those so it's surprising to actually see him scroll through his emails. I held on to my phone tightly because I wanted to fight the urge to message Primo and tell him that I'm coming home today.
It's not like this is a surprise. Ni hindi ko nga alam kung ano ba ang mas nilo-look forward ko. Ang makita ko ang reaksyon niya o ang makita ko siya ulit. Pero kahit na gano'n excited pa rin ako.
We arrived at our hacienda by late noon. Agad na inalalayan ng mga tauhan namin si Catalina. She suddenly felt sick when we landed kaya minadali na rin ni Papa na makauwi na kami para pare-parehas na kaming makapagpahinga.
I suddenly felt uneasy when our workers approached our van. Madami sila na gustong tumulong. Hindi mapakali ang mata ko at para bang may hinahanap ako na wala naman doon. I even saw Ali on the corner watching everyone who helped Catalina. Pati rin si Manang Dolores na agad na nakaalalay sa kapatid ko.
Parang halos lahat na ng tao na nagtatrabaho para sa amin ay nakita ko na maliban lang sa kanya.
"Congratulations, Madam!"
Agad akong napaayos nang bigla akong batiin ng iilan sa trabahador namin. I smiled a bit and thanked them for their greeting. May iilan sa kanila na nanatili upang payungan kami ni Adela.
We were about to enter our hacienda when I stopped in my tracks when I saw Primo got out of the barn. I felt reliever when I saw him again. Naka puting T-shirt siya at mabilis na napukaw ng atensyon ko ang mga dumi roon suot niya kaya napagtanto ko na baka masyado siyang abala sa loob kaya hindi niya napansin ang pagdating namin.
My mouth parted because I can't help but notice how much he looked better than before. What did he do to himself while I was away? I noticed the sudden change in his build.
"What's the matter?" Adela curiously asked when I stopped.
"Uh..." I stuttered.
I waited for Primo to look at me. When he finally did, his eyes widened in surprise. Muntikan niya pang mabitawan ang hawak nang dahil sa gulat. Just like me, he also didn't know what to do.