Görev (Saneobagiyuu)

10. Bölüm

Kaostan vazgeçtim soft bir bölüm olsun istiyorum (hayır arkadaşlar kaçırılmadım veya kafama kimse vurmadı akıl sağlığım hala yerinde (sanırım))

*Yazar anlatımıyla*

1 ay

Evet tamtamına 1 ay

Giyuu'nun ordan kurtulmasından tamı tamına 1 ay geçmişti. Giyuu o görevden sonra normal sınıftakilerle bile konuşmuyordu. Hatta istemsizce kendi takım arkadaşlarıyla bile düzgün konuşmuyordu. Çok nadiren sadece Sabito ile konuşuyordu. Takımı dediği insanlara yani kardeşlerine ihanet etmiş gibi hissediyordu

Her ne kadar onları ifşa etmese bile yüzlerce kişinin ölümüne neden olan düşmanlarıyla yatmış olduğunu ne zaman hatırlasa yüzlerce iş arkadaşına ve masum insanlara verdiği sözü tutmamış gibi hissediyor veya ihanet etmiş gibi bir hissediyordu

Ordan sadece işkenceye uğrayıp kurtulsaydı böyle hissetmezdi ama ordan kurtulmak için onlarla birlikte olmuştu. Neden diye bağırmak istiyordu. Neden ilk başta ki işkence anlaşmasından vazgeçip böyle bir anlaşma seçti ki. Bunları düşünürken okulun çatısında banklardan birine oturmuş ve önündeki öğrencilerin düşmemesi için konulan tellerden okulu izliyordu

Takım arkadaşları onun bu halini fark etmişlerdi ama Sabito bile onunla tek konuşan olmasına rağmen bir türlü nasıl ordan kurtulduğunu veya neden o görevden sonra böyle davrandığını bilmiyordu. Giyuu çatıda tek başına otururken -diğer öğrenciler bahçede olan voleybol maçını izlemek için aşşağı inmişlerdi- bir anda yanına Mitsuri oturmuştu

Giyuu yine kendisini konuşturmaya çalışıcak sanmıştı ama Mitsuri elindeki kahve bardağını Giyuu'ya vermiş ve  bankta bağdaşlama oturmuştu. Mitsuri gülümseyerek Giyuu'ya baktı "Nasılsın Tomioka-san" Giyuu omuz silkti "Normalim gayet" Mitsuri yüzünü astı "Tomioka-san herkese yalan söyleyin ama lütfen bana söylemeyin. İyi olmadığınızı veya 'Normal' olmadığınızı biliyorum" Giyuu bıkkınlıkla nefesini verdi

Mitsuri en sonunda kahve bardağını bırakmıştı. Giyuu'ya dönmüş ve konuşmuştu "Tomioka-san ben sizin o görevden nasıl sapasağlam çıktığınızı değil. O görevden sonra neden böyle olduğunuzu merak ediyorum. Sen benin Rengoku-san'dan sonra en sevdiğim insansın. Seni ikinci abim olarak görüyorum ve abimin böyle olması beni üzüyor. Tek istediğim bana güvenmeniz ve bana neden bu halde olduğunuzu anlatmanız" Giyuu Mitsuri'nin susmayacağını anlayınca anlatmak istemişti

Giyuu kucağında kahveyi eline aldı ve bir yudum içti. Ağzını yakan tat ile yüzünü ekşitti "İhanet etmiş gibi hissediyorum Kanroji" Mitsuri'nin bakışları üzüntüden şaşkınlığa dönmüştü "Oda nedenmiş Tomioka-san" Giyuu anlatmaya başlamıştı

"Çok önceden. Yani ilk ajan olduğum zamanlardayken. Tek başıma bir göreve gitmiştim. O görev benim ilk defa tek gittiğim görevdi ve o zaman bildiğin üzere vuruldum ve bu yüzden de komaya girmiştim. O görevden önce ben bir kıza aşık olmuştum

Kız benim ajan olduğumu biliyordu. Bunu kendim söylemiştim ona. O derece güveniyordum ona. Kendi hayatımı feda edecek kadar seviyordum onu. Ama o beni meğersem sadece kullanıyormuş. Tek başıma gittiğim görevdeyken oldu herşey

Herşey sorunsuz ilerliyordu ve ben görevi bitirmek üzereydim. Ama görev tam bitecekken biri sırtıma ateş etmişti. Kimin vurduğunu görmemiştim çünkü adı üstünde sırtımdan vuruldum. Bu yüzden yere düşene kadar beni vuran kişi görmedim

Acemi olsam bile silah eğitimim iyiydi bu yüzden silahı gizlice elime almış ve arkama dönmeden bana doğru gelen kişiye ateş ettim. Beni vuran kişi yere düşmüştü. Zorlada olsa ayağa kalktım ve beni vuran kişinin maskesini çıkardım