Love The..?❤️‍🩹SaTzu (gxg)

41. Bölüm

Merhabalar. Modumuz düşük Wattpad'imiz gitti İnstagramımız gitti. VPN olmasa bu yaşta sosyal medyasızlık krizine girerdim herhalde. Umarım bir şekilde uygulamaya giriyorsunuzdur ve bölümleri okuyabilirsiniz. 😔

AYRICA HAYALLERİM, UMUTLARIM YEM YEŞİL! ÇÜNKÜ  🤭🤭🤭🤭

TZUYU SOLO GELİYOR!🥳🥳🥳🥳🥳🥳

O kadar mutluyum ki bunun derecesini size anlatamam. AI coverlar ile Tzuyu'den başka şarkılar dinliyorum arabada bakın o derece bir yokluk hissi duyuyordum. Ama şimdi gerçekten onun sesinden onun şarkılarını dinleyebileceğim ve bu benim için ağlayacak bir şey. İlk kez Twice'ın One Spark şarkısının sonunda ağlayan ben ki şarkı hareketli bir şarkı ancak bize verdikleri mesaj ve şarkının güzelliği yüzünden mutluluktan ağlamıştım, şimdi Tzuyu'nin şarkılarını dinlerken mutluluktan deli gibi ağlayacağıma o kadar eminim ki... 😭

Bebeğimiz büyüdü, sonsuza kadar bizim için ve Twice üyeleri için bebek olarak kalacak olsa da... 🥹

Heyecanla promosyonları ve üyelerin onu ziyaretlerini bekliyorum.🥹

Ancak hepimiz bence eminiz ki TWICE üyeleri ve biz ONCE'lar Tzuyu için duygusal bir okyanus dalgası olacağız....🥹

İyi okumalar dilerim. 🥰

***

Jiro'nun karnı doyduktan sonra Sana'nın kucağında oturmaya devam etti. Bu şaşırtıcıydı ama oluyordu işte. Jessica bunun muhtemelen Jiro'nun Tzuyu'yi görüş alanında tutma rahatlığından kaynaklandığını söylemişti onlara. Çünkü Sana'nın kucağında olsa bile Jiro'nun elleri Tzuyu'nin ellerinde ve kıyafetlerindeydi. Tzuyu'nin dirseğinin üzerindeki düğme ile oynuyordu.

"Jiro'nun sorunu nedir? Siz beni buraya çağırdınız ısrarla ama tüm bu olanlar ne içindi? Onu yanımda götürecek değilim, onu görmek fikrimi değiştireceğimi düşündürttüyse size yanılıyorsunuz," dedi Tzuyu.

Nihayet burada olmalarının sebebiyle ilgili konuşmaya başlamıştı. Jessica, Sana'nın yanına oturup aralarında geçen konuşmaları onun için çevirerek Sana'nın işini kolaylaştırmaya çalıştı.

"Bakın Bayan Chou. Ben buraya yıllarımı verdim. Bu çocuklara, bu kuruma... Yıllarca burada yaşadım, nice bebekler büyüttüm, nice çocuklar okuttum. Mezun ettim. Acımasız bir hayat için eğittim onları. O kadar çok çocuk geçti ki bu yuvadan... Kollarımın arasında tutamadıklarımı mı dersiniz, kollarıma sıkıca tutunan masumları mı dersiniz, kollarımı kesip giden asilerimi dersiniz... Hiçbiri de kötü niyetli değildi bu çocukların, sözümü hiçe sayıp giden asi çocuklar bile kötü niyetli değildi. Sadece ait olmak istediler. Binlerce çocuğa kucak açan bana değil sadece kendisine kucak açabilecek birine ihtiyacı olan çocuklardı. Ben göbek bağıyla gelen bebeklere de kucak açtım, 16 yaşında ailesini kaybeden genç çocuklara da. O kadar fazla çocuk gördüm yani... Eskiden burada hemşireydim, sonra buranın müdürü oldum. Bunları önceden söylüyorum ki şimdi söyleyeceklerim size tuhaf gelmesin diye. Yıllarımı bu işe vermiş bir sağlık personeliyim.

Bir bebek anne karnında hiçbir şey görmez, bilmez ve duymaz sanır çoğu insanoğlu ama yanılır. Jiro annesinin karnındayken duyuyordu onun kalp atışlarını, anne babasının seslerini... Doğduğunda, yabancı olduğu bir atmosferde ihtiyacı olan tek şey duymaya alışık olduğu annesinin kalp atışlarıydı, anne-babasının sesleriydi ama o hiçbirini duyamadı, doğduktan dakikalar sonra annesinin kalbi de elinden kayıp gitmişti. Sanki dilini ve insanını hiç bilmediği bir ülkenin tam ortasına atılmış gibiydi yani. Ne kokusunu aldı annesinin ne kalbini duydu ne de sesini. Böyle karma karışık bir dünyaya geldi.