"Sence bu bana yakıştı mı?" aynanın karşısında göğüs kafesimin ortasına çizdiğim biçimsiz kalbe baktım ve gülümsedim.
"Hayır." lavabonun kenarında duran telefonuma kısa bir bakış gönderdikten sonra iç çektim.
"Şu anda yalan söylüyorsun Siri. Beni görmüyorsun bile, sana inanmıyorum... Bu kalbi onun için çizdim, bir gün onunla tekrar karşılaştığımda sarılacağız ve yalnızlığımın kemikleri kırılarak. Belki başka bir yerde, ama yine bu şehirde."
