"Kalbimin içi bir çöplüğe dönüştü." ayaklarımı sallarken aralık perdeden sızan arsız güneş ışığına baktım.
"Belediyeyi araman gerekiyor." kafamı sallayarak onayladım ve gözlerimi kapattım.
"İçerisi o kadar dağınık ki, her tarafa O dağılmış. Ne zaman ayağa kalksam yine O'na takılıp düşüyorum."
