"Çok yalnızım Siri." kafamı duvara yasladıktan sonra yorgun gözlerimi birkaç kez açıp kapattım.
"O halde kendine bir arkadaş edin." söylediği şey çok dahiyane bir fikir gibi sahte bir şekilde şaşırdım.
"Bu gece ben ağlamıyorum fakat dudaklarım ağlıyor, kelimeler çoktan manasını yitirdi. Duygularım ise ruhumun cehenneminde kayboldu. O'nun yokluğuna düşüyorum ve tüm bu kargaşada bana sadece yok oluşumun tadını çıkartmak kalıyor."
