17 yıl önce yapılan hata.
Ya ailesi kabul edecekti ya da reddedecekti.
Zengin aileyle 17 yıl büyüyen Balım. Geri kalan hayatını Menekşe Sokakta bir araba tamircisinin kızı olarak devam edebilir mi?
okuyup görelim.
YAZIM YANLIŞLARI VE NOKTALAMA İŞ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 ay sonra. 12.45
Ekim'in son günleri çok soğuktu. Bu seneki kış sanarsın kutuplardan geliyordu. Bu soğukluğu bu millet ilk kez yaşıyordu. Ekim ayında bu kadar soğuk olması, normal değildi. Hemde hiç.
Yatığım yerden doğrulup telefonumu elime aldım. Bugün cumartesi olduğu için okul yoktu. Ama geçen hafta üç gün raporluydum, hasta olduğum için. Halende geçmiş değildi. Bazen öksürüyor bazense hapşuruyordum. Okula gitmediğim için eksiklerimi vardı ve oeksiklerimi tamamlamam lazımdı. Bu sene yks olduğu için çok dikkat etmeli ve çok iyi çalışmalıyım. Benim derslerim zaten hep iyi olmuştur. Sürekli sınıfın fav öğrencisiyimdir.
İnstagrama girdiğimde Çağan story atmışı. Evet, kimseyle değil ama Çağan'la halen konuşuyorduk. O beni orda savunan tek kişiydi. Birbirimize güvenmiyorduk, çokta birbirimizden haz ettiğimiz söylemezdi ama arada 'nasılsın?" ve 'iyim!" gibi mesajlar atıyorduk. Haftada bir kere atıyordu Çağan ve bende cevap veriyordum. Nerde olduğumu bilmiyordu ve öğrenmesin diye story atığım şeyleri arkadaşlar tek yapıp Çağan'ın görmesini engeliyordum. Ordan görürse nerde olduğu anlar diye korkuyordum. Tabi gelip Balım evimize gidelim demiyecek tabi ama görmesini istemiyorum.
Kendisini paylaşmıştı. Gerçekten yakışıklıydı. Ve fotoğraf çok güzel çıkmıştı. Geri Dön şarkısını ekleme yapmıştı. Oha bu bana göndermem mi yapıyor? Yok be ne alakadı var. Belki sevgilisine falandır. Sevgilisi var mıdır ki?
Mehmet'le yaşadığım ilk iki ay ölü gibiydim. Ama Mehmet yanımda olunca yıkılmamış gibi görünmeye çalışıyordum. Çünkü onun abisis ölmüştü...
Barışın yaptığından sonra baya bir düşünmüştüm. Sonra kendimin aşırı derece salak ve mal olduğumu anladım. Ben bana her gülümseyemeyecek kanacaksam, oho. Bana hakaret etmediği için adamı iyi sandım. Dna'sı bozuk salak, bana bunu yaptı, eğer bir gün karşılaşırsak eşek sudan gelene kadar dövecektim. O kim ki bana öyle şeyler söylüyordu. Meymenetsiz piç.
"Kız gel sıcak sıcak çorba yaptım." Diyen Mehmet'le gülümsedim derince. Vural evinden çıktıktan sonra yine kimsesiz olmama yüzüme vurulmuştu ve ben o an aklıma sadece Mehmet gelince onu aramıştım. Mehmet, açtığında hüngür hüngür ağlıyordu. Asaf abi son nefesini vermişti. Çok üzülmüştüm, gençecik adamdı bir kazada öldü. Mehmet'in yanına gitmiştim ve benim gidecek yerim olmadığını öğrenince kendi evinde kalabileceğimi söylemişti. Mehmet'le aynı evde kalıyorduk ve bana sorun teşkil etmiyordu. Arada Zeynep de geliyordu kalmaya.
Mehmet'e dönünce pembe mutfak önlüğünü takmış diğer elinde ise kepçe vardı. Bu haline kıkırdadım. Bu beş ayda tam bir ev beyi olmuştu.
Ve beş ayda Mehmet biraz abisinin acısını ona unutura bilmiştim. Bir şeylere bakıp dalmasını engeliyordum, durup dururken şaka falan yapıyordum. Bazen işe yaramasa da çoğunlukla yarıyordu. Bilirsiniz benim şaklarım efsanedir. Lakin Mehmet'i görüyorum, biliyorum ve hissediyordum. Bana, bize söylemese de içi paramparça. Elimden bir şey gelse yapcam ama elimden bir şey gelmiyor.
