Ophelia
"I still have an hour before my next meeting." tingin ni Ephraim sa kaniyang relo. "What do you want to do, babe?"
Baling naman niya sa akin na ikinagulat ko. He keeps on calling me with endearments! Kaya ko siya na mimisinterpret eh.
Lumiwanag ang mga mata ko nang may mabuong ideya sa aking utak. Hindi ko alam kung kaylan ulit siya magiging bakante. I'll grab this opportunity to clarify my work!
"About my work, Sir..." pormal kong utal, "Can you clarify the grounds of my job?"
Ipinatong niya sa ibabaw ng sandalan ang kaniyang siko at ipinatong ang kaniyang mukha sa nakakuyom na kamay, saka ako binigyan ng malalim na tingin.
He stared directly at my face, which made my cheeks burn. Napaupo ako ng maayos at yumuko habang nakatingin sa mga kamay kong nakapatong sa aking hita.
Para akong estatwa doon habang naghihintay ng sunod niyang sasabihin.
"You were so fine saying my name earlier." aniya na ikinalaki ng mga mata ko, "Now your back to being formal again, cielo mío." he warned.
Nakagat ko ang labi.
"I thought we were making some progress." he sighed.
Nabalik ko sakaniya ang tingin ng hindi narinig ang sinabi niya.
We seemed so casual earlier. Too casual actually. We kissed! Mas malalim pa sa simpleng halik lang. I still have so many rants about that in my mind. Pero mas importante sakin na klarohin ang trabaho ko.
What happened earlier was just a caught up in the moment move! Kahit na ano man ang mga nararamdaman ko ngayon, kailangan kong bumalik sa reyalidad.
"I have a good news for you, cielo mío." he smiled bitterly.
Ang ekspresyon niya ay tila hindi sumasang-ayon na good news nga ang sasabihin niya.
I looked at him, eagerly waiting for his next words.
"We caught the syndicate and retrieved my money." aniya.
"You mean," natigil ako.
Tumango naman siya. Agreeing that we have the same thing in mind.
"It means, you don't owe me anything, cielo mío." bumaba ang tingin niya, "You are free to go home."
Gustong kumawala ng mga luha ko pagkatapos marinig iyon. My heart rejoiced with his news. I can go home!
The sound of it equals to my family's laughter. Like lullabies to my ears.
Pero di gaya ko, tila masamang balita iyon kay Ephraim. Madilim na naman ang kaniyang mukha.
Hindi ko man alam kung ano ang mga iniisip niya ngayon. But he suddenly looked lonely.
And it makes me want to stay.
Does he feel sad about the news, because he wants me to stay? Ayaw niya ba akong umalis? Pero bakit?
I felt my lips numb after recalling what happened earlier. Wala sa sarili akong napahawak sa aking labi. It still feels so full because of his kisses.
Does he want me to stay because of that? Segurado naman akong kahit sinong babae ay willing na gawin iyon kasama siya.
I brushed that thought right away. Hindi ko nagustuhan ang naisip.
I can't judge him. He's my savior!
At hindi pa ako pwedeng umuwi. I can't go back home with an empty pocket. I can't go back as a failure. Kailangan ko parin ng trabaho.
