Beceriksiz | Barış Alper Yılmaz

19

İyi okumalar🩷🩷🩷

--

"Yelda Barış nerede?"

"Şey o..."

"Yelda söylesene!"

"O İstanbul'a döndü, sen buradasın diye"

"N-ne?"

Yatağa oturdum.
Ben buradayım diye İstanbul'a mı gitmişti?
Verdiğim notta beni istemezsen giderim yazmıştım.
Neden bana beni istemediğini söylemek lazım söylemek yerine kendisi gitti ki?

Beni artık istemiyor, sevmiyor hatta belki nefret bile ediyordur.

Ecrin ve Yelda bana sarılmış ağlamamı durdurmak için bir şeyler söylüyorlardı ama ben sanki o an sağır olmuştum, hiçbir şey duymuyor ve görmüyordum.

Aniden bahçeden bir şarkı sesi geldi.

Ecrin ve Yelda beni kaldırıp balkona çıkarttılar.

Balkondan aşağı bakınca Barış ve bir kaç çalgıcı adam vardı.

"Bitmeyen sevda..."

Yelda'ya döndüm.

"Ne?"

"Şarkının adı Bitmeyen Sevda"

Tekrar Barış'a döndüm.

Şarkı bitince eline mikrofonu aldı.

"Sende benim bitmeyen sevdamsın Asena.
Ben sana bir ay sonra kavuştum hiç gider miyim.
Yelda ile böyle bir plan yaptık. Onun fikri yani. Bana kalsaydı gelip duda- yani gelip sana sarılıp özür dilerdim"

Annesi, babası ve ablalarıda camdan ona baktıp, duydukları için "dudağına yapışırım" diyemedi.

"Barış..."

"Efendim sevdiğim?"

Bir şey demeden içeri geri girdim.
Göz yaşlarımı silip bahçeye, Barış'ın yanına gidip ona sımsıkı sarıldım.

"Seni çok seviyorum sarı kafa"

"Bende seni çok seviyorum nayino"

"Nayino?"

"Sevdiğim demek"

Gülümsedim.

-

"Ecrin"

"Efendim?"

"Yarın sabah rafting yapmaya gidelim mi?"

"Ney?"

"Lan duydun işte"

"Ay olur olur ama"

"Ama?"

"Nasıl gidicez,gitsek bile ikimiz nasıl yapıcaz?"

"Barış götürecek, Barış, Kerem, Berkan ve Yelda'da gelecek"

"Hıh şimdi oldu"

--

"Ya Asena hadi!"

"He geldim geldim!"

Barış baştan aşağıya süzdü beni.

"Gelin hanım niye böyle giyindiniz acaba?"

"Ay Barış ne giyeydim upuzun bir pantolon ve uzun kollu kazak mı?"