Narcissist's Empire

8. Ιππότες και μαύρα άλογα

Σιγά σιγά, οι καλεσμένοι μου άρχισαν να αποχωρούν, και η ιδέα του να κάνω το ίδιο άρχισε να γίνεται όλο και πιο ελκυστική. Τα πόδια μου πονούσαν από τις ατελείωτες ώρες ορθοστασίας και χορού, ενώ το κεφάλι μου έμοιαζε με καζάνι που ετοιμαζόταν να εκραγεί από το αλκοόλ και την ένταση της βραδιάς. Ζαλιζόμουν, και ένιωθα την κοιλιά μου φουσκωμένη σαν μπαλόνι από τα υπερβολικά ποτά και τα ελάχιστα σνακ που είχα καταφέρει να φάω.

Ο αγκώνας μου είχε στηριχθεί βαριά επάνω στον πάγκο του μπαρ, αναζητώντας λίγη ξεκούραση έστω και για λίγο. Τα βλέφαρά μου βάρυναν και ο κόσμος γύρω μου έμοιαζε να θολώνει. Τα κορίτσια είχαν ήδη διασκορπιστεί, αφήνοντάς με μόνη στη γωνία μου, ενώ η Έλενα διαγραφόταν στο οπτικό μου πεδίο, να σαλιαρίζει με τον Σέργιο..

Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα και μπερδεμένα όσο συνειδητοποιούσα πως τις τελευταίες ώρες τις πέρασα σχεδόν μόνη, χαμένη στις σκέψεις μου. Από τη μια πλευρά, χαιρόμουν για τα κορίτσια και τις κατακτήσεις τους, βλέποντάς τες να γελάνε και να φλερτάρουν. Από την άλλη, μια σκιά λύπης άρχισε να απλώνεται πάνω μου, καθώς η βραδιά δεν είχε καμία σχέση με όσα είχα φανταστεί και ελπίσει.

Ο Φίλιππος, που υποτίθεται ότι ήταν εκεί για μένα, φαινόταν να μιλάει έντονα με τη Θάλεια, και δεν άργησαν να μπουν υποψίες στο μυαλό μου. Μήπως όλο αυτό το διάστημα ήθελε απλώς να προσεγγίσει εκείνη; Μήπως η πρόσκλησή μου ήταν απλώς μια αφορμή για να την πλησιάσει;

Ξεφύσησα ενοχλημένη, ενώ ο εκνευρισμός μου φούντωνε καθώς τα μάτια μου έπεσαν πάνω στον Αχιλλέα. Τον είδα να χώνει τη γλώσσα του στο στόμα μιας άγνωστης κοπέλας, που πρώτη φορά έβλεπα απόψε. Η σκηνή αυτή με έκανε να νιώσω ακόμα πιο περιθωριοποιημένη και εξοργισμένη.
Ευτυχώς η Νικολέττα είχε φύγει νωρίς, δεν ξέρω τι θα γινόταν αν ήταν παρούσα...

Ο χρόνος κυλούσε αργά, το ρολόι στον τοίχο χτυπούσε ρυθμικά, αλλά το μόνο που ακουγόταν στα αυτιά μου ήταν η καρδιά μου, που πάλλονταν από θυμό. Ήθελα να φύγω, να βγω από αυτή τη φυλακή της απογοήτευσης και ο Αχιλλέας, όσο κι αν το μισούσα να το παραδεχτώ, ήταν η μόνη μου απόδραση.

Πλησίασα αποφασιστικά, με τα νεύρα μου τεντωμένα, και τον σκούντησα με τον δείκτη του χεριού μου στο μπράτσο. Εκείνος διέκοψε το φιλί απότομα και γύρισε να με κοιτάξει με μια έκπληκτη έκφραση. Τα χείλη του ήταν μουτζουρωμένα με κόκκινο κραγιόν, σαν να είχε σφραγιστεί πάνω τους η φτηνή πράξη του.