Narcissist's Empire

16. Κρύο ντουζ

Οι κυνόδοντες του έγδερναν απαλά τη σάρκα μου, αφήνοντας μια καυτή αίσθηση να διαπεράσει το κορμί μου, όσο τα χείλη του γλιστρούσαν πάνω στον λαιμό μου. Η ανάσα μου γινόταν όλο και πιο βαριά και κάποιοι αναστεναγμοί μου ξέφυγαν άθελα μου, προδίδοντας την απόλαυση που ένιωθα. Κάθε μικρός ήχος μου τον έκανε να χαμογελάει, ακόμα και καθώς έσκυβε πιο βαθιά, βυθισμένος στον λαιμό μου.

«Νεφέλη,» είπε κοφτά και σιγανά, με τη φωνή του να στάζει και τα μάτια του να κλειδώνονται στα δικά μου παραδομένα. «Θα μπορούσα να σε πάρω σε όλες τις γωνιές του δωματίου...» συνέχισε, αναστενάζοντας βαριά, κάθε του λέξη να με διαπερνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Τα λόγια του ήταν χυδαία, αλλά ταυτόχρονα τόσο σέξι, που ένιωθα πως είχα χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας.

Καθώς η ανάσα του γινόταν όλο και πιο βαριά, γεμάτη με ανεκπλήρωτη ένταση, τα χέρια του άγγιξαν το φόρεμά μου που είχε κυλήσει προς τα κάτω. Με μια αργή, σχεδόν τρυφερή κίνηση, το σήκωσε λίγο, επαναφέροντας τη σεμνότητα που είχε χαθεί για μια στιγμή. Ύστερα, τα δάχτυλά του βυθίστηκαν απαλά στα ξεμαλλιασμένα μαλλιά μου, τακτοποιώντας τα, σαν να ήθελε να συγκρατήσει τον εαυτό του. Η ηδονή που μας είχε κυριεύσει, σταδιακά έσβηνε, αφήνοντας μια γλυκόπικρη αίσθηση.

Όσο με άγγιζε, ένιωσα μια ξαφνική ανατριχίλα να διαπερνά το κορμί μου. Δεν μπορούσα να αρνηθώ άλλο στον εαυτό μου ότι είχα κολλήσει άσχημα μαζί του. Το βλέμμα του, βαθύ και διεισδυτικό, με έκανε να νιώθω εκτεθειμένη, σαν να μπορούσε να διαβάσει κάθε μου σκέψη.

«Πήγαινε στο δωμάτιό σου,» πρόσταξε με σιγανή φωνή, η χροιά της γεμάτη ένταση, σαν να πάλευε με τον ίδιο του τον εαυτό. Ήταν προφανές ότι η επιθυμία του είχε φτάσει στο σημείο βρασμού, και η απόσταση ήταν η μόνη διέξοδος για να μην παρασυρθεί.

Τον κοίταξα σχεδόν λαχανιασμένη, η ανάσα μου βαριά και ακανόνιστη. Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε γρήγορα, κι ένιωθα τον παλμό μου να χτυπά στα αυτιά μου. Όσο τον παρατηρούσα, προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε μόλις συμβεί, δεν πίστευα πως φιλήθηκα με τον Αχιλλέα.

Τα χέρια του σιγά σιγά αποτραβηχτήκαν από το σώμα μου, ελευθερώνοντας με. Εγώ χωρίς να πω κουβέντα, άνοιξα την πόρτα και πήδηξα στο δωμάτιο μου.

Τα σεντόνια, δροσερά και απαλά, καθώς έπεσα στο κρεβάτι με κουκουλωσαν. Η ζάλη της κούρασης με κατέκλυζε και η απόλυτη αίσθηση εξάντλησης απλώθηκε σε κάθε ίνα του κορμιού μου, καθώς παραδινόμουν στον ύπνο. Η σκέψη μου, ακόμα και τα όνειρα μου, ήταν προσκολλημένα σε ότι είχε μόλις συμβεί.