Legend of the War God : The Humble Beginnings

Chapter 64: Aether Soul Powerhouse

Hiss hiss~

Kumikislap ang matalim na mga mata ng dalawang munting python na may mabagsik na liwanag habang nakatitig sa napakalaking nilalang sa harapan nila.

Mabilis na kumikilos ang kanilang mga dila na parang mga kidlat.

Growl~

Biglang nagpakawala ng mababang ungol ang Savage Tiger, sabay bagsak na may malakas na tunog habang ito'y napadapa sa apat nitong paa.

Ang napakalaki nitong katawan ay bahagyang nanginginig, parang nagpapakita ng pagsuko o paggalang.

Whoosh! Whoosh!

Hindi pinansin ng dalawang little python ang Savage Tiger, at patuloy na nagmamadaling naglakbay. Sa kanilang anyo na parang dalawang puti at itim na kidlat, unti-unti silang naglaho sa unahan.

"Tara na!"

Pinigilan ni Jethro Magnus ang kanyang gulat at agad na sumunod.

Sina Raven Lucius at Isolde ay kapwa may mga gulat na ekspresyon.

Sa harap ng Savage Tiger, ang mga napakaliit na mga python ay nagawa nitong mapaluhod ang mabangis na hayop. Talagang hindi kapani-paniwala.

Ngunit, naisip ni Jethro ang isang posibilidad...

Kung ang dalawang munting python ay tunay na anak ng Snow Python, tiyak na mayroon silang taglay na aura ng Snow Python sa kanilang mga katawan.

Bilang isang mabangis na hayop na maihahalintulad sa isang makapangyarihang Aether Soul na nilalang, ang Snow Python ay tiyak na isa sa mga lider ng mga nilalang sa Misty Forest.

Ang pagpapasuko sa mga hayop ay isang simpleng bagay para sa Snow Python.

Dahil dito, dahil sa taglay na aura ng dalawang munting python mula sa Snow Python, ang Savage Tiger ay natural na hindi nagtangkang kumilos nang padalos-dalos.

Kailangan tanggapin na maswerte ang grupo ni Jethro Magnus.

Sa kabuuan ng kanilang paglalakbay sa ibabaw ng malalaking puno, wala silang nakaharap na nakakatakot na mga ibon na mababangis na hayop.

Bagamat nakasalubong ng dalawang munting python ang ilang mga mababangis na mammal, nagmistulang banta lamang ang mga iyon ngunit hindi nagdulot ng panganib, at dahil sa aura ng Snow Python, natakot ang mga hayop na iyon.

Saan man sila dumaan, lahat ng hayop ay yumukod.

Kung hindi niya nakita ito mismo, hindi aakalain ni Jethro na lahat ng ito ay totoo.

Sa wakas, sa ilalim ng pamumuno ng mga munting python, nakarating ang grupo ni Jethro sa pinakamalalim na bahagi ng Misty Forest.

Bang!

Bigla na lang umalingawngaw ang isang malakas na tunog mula sa malayo, na nagdulot ng panginginig sa lupa at pagyanig sa mga burol.

Ang malalaking puno sa ilalim ng grupo ni Jethro Magnus ay bahagyang nayanig, ngunit napilitang bumalik sa katiwasayang dati.

Nagpatuloy sila sa paglakad.

Bigla silang nakakita ng isang maaliwalas na tanawin sa kanilang harapan.

Sa kanilang harapan, sa isang malawak na walang mga puno na espasyo, isang napakalaking puting ahas na may haba na dalawampu't tatlumpung metro ang nakikipaglaban sa isang matandang lalaki na nakasuot ng abong damit.

Ang katawan ng python ay puno ng mga bahid ng dugo, halatang ito'y nagtamo ng matitinding sugat.

Ang matandang lalaki ay nasa isang kawawang kalagayan din, at ang kanyang aura ay magulo.