The Fall Of Love | Taekook

22

Herkese selammm....😍

Yeni ve uzun bir bölümle daha gelmiş bulunuyorummm...💕

Daha fazla uzatmadan bölüme geçelim, keyifli okumalar bebeklerimmm...🩶

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

Jungkook'un Ağzından

"SİZ BÖYLE BİR ŞEYİ BENDEN NASIL SAKLARSINIZ? BENİM BUNLARI BİLMEYE HİÇ HAKKIM YOK MUYDU GÖZÜNÜZDE? SİZ BENİM HER ŞEYİMDİNİZ!"

"Jungkook senin iyiliğin için biz."

"BAK HARİKAYIM ŞU AN! BEBEĞİM ÖLDÜ BENİM."

Sanırım olanları ilk öğrendiğimde bayılmıştım ve doktor çağırmışlardı. Yanımda doktorla gözlerimi açıp duyduklarımın kötü bir rüya olmadığını anlamıştım. İçim çıkana kadar ağlarken beni teselli etmeye yanıma gelmek istemişlerdi ancak izin verememiştim. Çok büyük hayal kırıklığına uğramıştım bunu bana söylemedikleri için, gözlerindeki değerim bu kadarmış demek ki...

Hem benden bu gerçekleri saklayıp hem öğrendiğimde destek olmalarını istemediğim için onlara bağırmaya başlamıştım gözlerimden yaşlar akarken. Son cümlemde bağırarak dile getirdiğim gerçekle dayanamayıp yere çökmüştüm.

"Ben koruyamadım bebeğimi, benim yüzümden öldü."

Fısıltıyla söylediğim şey ile Taehyung yanıma oturdu ve beni kollarına aldı.

"Jungkook, güzel bebeğim. Biz sadece böyle üzülme diye söylemedik." diyerek saçlarımı öpmeye ve rahatlatıcı feromon salgılamaya başladı. Taehyung da bunu benden saklamış üzerine benimle evlenip mühürlemişti beni.

"İstemiyorum sizi, size aylarca sordum ne olduğunu? Bana bir şey söylemediniz hiçbiriniz. Paranoyak oldum sandım, sizden şüphe ederek saçmaladığımı düşündüm ben. Delirdim sandım ya, ortada sorun yokken sorun olduğunu hissettiğim için delirdim sandım. Nasıl yaptınız bunu? Nasıl gözüme baka bka sakladınız bu gerçekleri benden? Hiç vicdanınız sızlamadı mı?"

Taehyung'un kollarının arasından çıkıp ayaklanırken hepsinin gözlerine tek tek bakarak söyledim bunları. Gözlerindeki üzüntüyü ve pişmanlığı görmek istedim.

"Sen huzurlu ol diye biz bu vicdan azabımızı aylarca görmezden geldik. Sen yeni yeni iyileşiyordun. Ne yapsaydık? Sen söyle ne yapsaydık? Daha hastaneden çıkmadan bir tramva daha mı yaşatsaydık?"

"Tamam çok teşekkürler beni düşünmüşsünüz ama keşke düşünmeseydiniz."

"Jungkook ne yapabilirdik, sana bu gerçeği gözüne baka baka nasıl söyleyecektik? Hele ki senin olanlar yüzünden kendini suçlayacağını bile bile."

"Ne yapacaktınız Jin hyung biliyor musun? Bana o gerçekleri bir şekilde söyleyecektiniz! Belki hastaneden çıkıp iyileşince belki ilk öğrendiğinizde bilmiyorum ama bir şekilde söyleyecektiniz. Neden biliyor musun? En azından acımı sizinle yaşardım o zaman, size sığınırdım, yanımda olduğunuzu hissederdim. Şimdi hepiniz benden bir şey saklayan ve güvenimi kıran insanlarsınız gözümde. Beni acımla tek başıma bıraktınız! Acımı hafifletmek yerine üzerine eklediniz!"