30 Eylül 1995
Çok sinirliyim. Şerefsiz Bünyamin. Ben seni çok sevmiştim. Hıyar herif! İğrenç yaratık! Sen piç kurusunun tekisin. Umarım bir gün canın benim canımınkinden daha fazla yanar. Eşşek herif!
Okuldayken silgiyi yere düşürmüştüm. Silgiyi almaya çalışırken Bünyamin gelip arkadan üzerime atladı. Beraber yere düştük. Benden özür diledi ama sonrasında bana bakıp gülmeye başladı. Tüm sınıf bana bakıp gülüyordu. Çok utanıyordum.
Abime anlattım her şeyi. Abim Bünyamin'i donuna kadar soyundurup herkesin önünde rezil etti. Aslan abim benim.
Bu olayı sadece abime anlattım. Babam katı biri. Abim beni sakinleştirmeye çalıştı. Abim beni zorla sakinleştirdi.
Artık bıktım. Her şeyden bıktım. Yaşamak istemiyorum. Yemin ederim kendimi öldürmenin kolay bir yolunu bulursam anında kendimi öldürürüm.
Yaşadığım olaydan sonra kendimden çok utanıyorum. Abi, nolur beni bırakma. Ben artık sensiz yaşayamam.
Babam beni sevmiyor ki. Hiçbir zaman gezintiye çıktığında ya da bir yere gittiğinde beni yanında götürmüyor. Benden nefret mi ediyor acaba. Ya ben babamı çok seviyorum. Nolur nefret etmesin benden.
