Ruling the Wild Waves

Kabanata 22

Malapit ng matapos ang kasal ngunit wala parin si Laurence, kaya napagpasiyahan ko na itong imessage dahil kanina pa siya hinahanap saakin ng mga kasama ko.

Acine
Hey where are you?
3:30 pm

Gabriella's fumming mad, she's asking me why you're not here. What tooks you long?
3:35

Ngunit ilang minuto pa'y wala parin itong reply.

Patapos na, asan kana ba?
3:45

Minutes later I recieve an reply from her that makes me feel relieved.

From Acine:
Sorry late reply
I woke up late, coming!
3:46

Okay bilisan mo ikaw manuyo
rito, sa Escud'eY ha bye may
poging band rito haha!
3:50

Napangisi ako dahil doon, si Leigh ang tinutukoy ko. Ayaw kong makialam sa kanilang dalawa. Nakatingin ako kay Leigh na ngayon ay nakatingin rin saakin ng seryoso, kinindatan ko naman ito na ikinairap niya.

"Where's Laurence?" agad na tanong ni Gabriella nang matapos ang seremonya, napansin ko ang paglapit ng bandang D'vand kung nasaan kami.

Napangisi ako dahil kahit seryoso ang mukha ni Leigh ay halatang kuryoso ito sa usapan namin, nagkibit balikt ako.

"She's on her way, don't worry" makahulugan akong ngumiti saka sumulyap kay Leigh na ngayon ay umiwas ng tingin saakin.

We're now eating at peace when Laurence arrived on her signature serious facade, like she's walking on the court aiming the floor. Hindi ko alam pero agad kong hinanahap ng tingin si Leigh, like what I expected she looks so lost looking at my cousin.

Hindi pa kami napapansin ni Laurence dahil dumiretso ito kung nasaan ang mag asawa. Nag usap sila, ilang sandali pa'y lumapit na si Laurence saamin.

"Wow dumating ka pa" puno ang bibig na sabi ni Gab. Kalalaking tao napaka balasubas, jusko.

"Eat before you talk" sinamaan ito ng tingin ni Laurence kaya umiwas ito at pinagpatuloy ang kaniyang pagkain. Tiklop talaga pag si Laurence na ang nagsalita, dahil pag iyan ang kaaway mo hindi ka tatantanan niya sa kaniyang sariling paniniwala.

"Kumain kana, bumawi ka nalang mamaya sa after party" saad ko bago inasikaso ang pagkain nito habang umaayos ito ng upo.

Sa gitna ng pagkain namin ay may biglang tumugtog, it gives chill to me because of the familiarity. Napasingi ako nang makitang natigil ito sa kaniyang gitna ng pagsubo.

"Nagtatanong ang isip, 'di raw maintindihan
Kung ano ang nararamdaman
Dapat mong malaman, sa puso ko'y ikaw lamang
Ang nag-iisa"

Hindi ko alam pero para akong naapektuhan sa kinakanta ngayon ni Leigh, umiwas ako ng tingin kay Laurence at tinutok nalang ang paningin sa aking kinakain.

"Pangangamba, dapat bang isipin?
Walang hanggan, asahan mo na
Kahit kailan, 'di kita iiwan
Kahit kailan, 'di kita pababayaan
Kahit kailan, kahit kailan"

Hindi ko magawang kumilos dahil kung si Laurence ay affected sa kanta, ganoon rin ako. Walang malay akong napatingin sa paligid at nagbabakasakaling nandito rin siya, na baka makita ko siya dito dahil kaibigan rin naman siya ni Gabriella. But to my dismay she's not here, nakaramdam ako ng paninikip ng aking dibdib.