📎Short Novel🚫

🚫Let Me Free‼️

_In the room_

Jiminស្ពាយកាបូបពេទ្យ ដេីរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ របស់កម្លោះសង្ហារម៉ាហ្វៀល ដែលគេមានតួនាទី ត្រូវត្រួតពិនិត្យ ថែទាំនៅពេលល្ងាច បន្ទាប់ពីបំពេញការងារនៅឯមន្ទីរពេទ្យហេីយ។

<ម៉េចក៏ចូលចិត្តបិទភ្លេីងម្ល៉េះ? នៅងងឹតៗក៏ចេះតែនៅកេីតដែរឬ?>Jiminដេីរទៅបេីកភ្លេីងបន្ដេីរ និយាយដាក់ជុងហ្គុកដែលដេកផ្អែកនឹងគ្រែបន្ដេីរ

< ហេតុអីថ្ងៃនេះមកយូរម្ល៉េះ?>

<ជាប់រវល់នៅពេទ្យបន្តិច ហេីយលោកងូតទឹកហេីយឬនៅនឹង?>Jiminដាក់កាបូបចុះ មុននឹងសួរបន្តទៀត

<នៅទេ! នៅចាំពេទ្យមកងូតអោយនោះអី>Junggukនិយាយបែបសម្ដីលេបខាយ

<.....>Jiminសម្លឹងមុខ

<ខ្ញុំដេីរមិនកេីត មិនចឹង? អោយខ្ញុំវាទៅងូតឬយ៉ាងម៉េច បេីពេទ្យមិនជួយនោះ?>

<ចុះកៅអីរទេះរុញនោះ?>

<បេីខ្ញុំធ្វេីខ្លួនឯងកេីតនោះ ខ្ញុំចាំបាច់ជួលជីមីនមកធ្វេីអី?>Jungguk

<ជាម៉ាហ្វៀលមិនមែនឬ? បានជាគ្មានភាពរឹងមាំទាល់តែសោះ ខ្ញុំប្រាប់ហេីយទាល់តែខំហាត់ដេីរ ហាត់ឈ្លី ហាត់អោយច្រេីនៗ ទេីបឆាប់ជា>Jiminប្រាប់តែដូចរអ៊ូច្រេីនជាង ព្រោះគេមកព្យាបាលជិតមួយខែជាងហេីយ តែរាងក្រាស់ដូចគ្មានបានប្រសេីរអីសោះ

<ឈប់និយាយ រួចនាំខ្ញុំទៅបន្ទប់ទឹក>

<មួយៗ....ធ្ងន់ខ្លាំងណាស់ ប្រឹងទប់កម្លាំងបន្តិចបានទេ ? អោយបង Gun មកជួយគ្រាល្អដែរទេ?>Jiminអោបចង្គេះជុងហ្គុក ទាំងប្រឹងទប់ជំហពេញទំហំ

<មិនបាច់! > Jungguk

________________

បន្ទាប់ពីងូតទឹករួច ជីមីនក៏ជួយគ្រាជុងហ្កុកអោយមកអង្គុយលេីគ្រែតាមធម្មតា មុននឹងរត់ចុះទៅក្រោម ទៅយកប្រអប់ថ្នាំរបស់ជុងហ្គុក ដែលគេត្រៀមអោយថ្ងៃនេះ។ ដោយហេតុនេះហេីយ ទេីបជុងហ្កុកត្រូវអង្គុយស្ងៀមតែម្នាក់ឯង ។