📎Short Novel🚫

🚫Let me free🚩

*Sorry for making you wait

_ពេលល្ងាច_

Jiminកំពុងតែដេីរចូល បន្ទប់សម្រាករបស់ខ្លួន បន្ទាប់ពីបំពេញកិច្ចការងាររួច។ តែត្រូវឈប់បន្តិចពេលឃេីញបងGunនៅពីមុខបន្ទប់នោះ។

<hyung?...>Jiminសម្លឹងមុខបែបភ្ញាក់ៗ មុននឹងសម្លឹងទៅកាន់បន្ទប់ខាងក្នុង តាមកូនកញ្ចក់

<ចូលក្នុងទៅជីមីន>

<អត់ទេ!.....អ្ហេ៎!>Jiminប្រកែកមិនទាន់រួចផង អ្នកខាងក្នុងដេីរមកបេីកទ្វារ រួចទាញរាងកាយតូច អោយចូលទៅក្នុង

<ទៅណាអីក៏យូរយ៉ាងនេះ?....ដឹងទេថាខ្ញុំនឹកប៉ុណ្ណា>Junggukឈរអោបពីក្រោយ ទាំងយកចុងច្រមុះទៅពិតនឹងទងត្រចៀករបស់រាងតូច

<ខ្ញុំនៅឈឺ ប្រាប់អោយដឹង! ខ្ញុំមិនទាន់បាត់ខឹង កុំប្រឹងមករកទៀតនោះ មួយយប់នោះ ខ្ញុំនឹងលោក គឺដាច់គ្នាហេីយ>

<អ្នកណាថា? អ្នកណាព្រម? ហេីយដោយសារ ដឹងថាខឹងនោះអីទេីបមករក តែក៏សរសេីរ.......លេងខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះហេីយ នៅមានកម្លាំងមកធ្វេីការទៀតឬ?អ៊ក!! >Junggukនិយាយមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលផង ជីមីនក៏អុកមួយកែងដៃ

<កុំមកនិយាយរឿងនោះ!! សតិអារម្មណ៍ឬយ៉ាងម៉េច បានមកនិយាយគ្មានខ្មាសគេយ៉ាងនេះ?>

<កម្លាំងបានដែរតេី!! បេីគិតថាសតិអារម្មណ៍មែននោះ អោយខ្ញុំមួយទៀតនៅទីនេះល្អទេ?>

<អាមនុស្សឆ្កួត!! កុំចូលមកជិតខ្ញុំណា ប្រយ័ត្នខ្ញុំប្ដឹងប៉ូលីស!! >Jiminនិយាយតែមាត់ តែជុងហ្គុកចូលមកប្រគៀក មុននឹងទ្រេតរាងកាយតូច អោយផ្ដេកទៅនឹងតុ ដែលនៅពីខាងក្រោយនោះ

< គិតថាប៉ូលីសធ្វេីស្អីបានទៅ...អូនសម្លាញ់?>Junggukនិយាយលេីកភ្លៅម្ខាង របស់ជីមីនឡេីងបន្ដេីរ

<កុំមកធ្វេីស្អីឆ្កួតៗនៅទីនេះ! បងgunនៅខាងក្រៅ!! ហេីយកាមេរ៉ា...>Jiminងៀកមេីលទៅកាមេរ៉ានៅជ្រុងម្ខាង រួចក៏រាងក្រាស់ងៀកទៅតាម

<ohhhh.......(pang!!)>Junggukទាញកាំភ្លេីងពីចង្គេះមកបាញ់ចំកាមេរ៉ានោះតែម្ដង លឺសូរតែផាំង ធ្វេីអោយជីមីនបិទភ្នែក លេីកដៃបិទត្រចៀកយ៉ាងលឿន