Bizim Mahalle (BxBxb)

6

Yeni bölüüüüüüm!

Biraz kısa oldu ama siz ön gösterim olarak sayın orada kesmem gerekiyordu jdkdkkdkd

( Orhan)

İyi okumalar canlar...

🍻

Giray dan

Kahveye geldiğimizde reisin masasına oturup çıraktan çay istemiştik. Reis bi hüzünlü duruyordu.

Normalde asla haz etmediğim bu reis son bir iki gündür gözüme sevimli bile gelmişti.

" Neden herkes karalar bağlamış amına koyim, ölmedim sadece taşınıyorum."

Ahmet abi kaşlarını çatmıştı.

" Tövbe de lan ne ölmesi!"

Gediz,
" Senin yokluğun koyucak be ufaklık, öyle deme."

Söylediği şey hoşuma gitse de onlar için üzülmüştüm. Orhan bile hüzünlü bakıyordu.

" Korkmayın bu kadar ya! Kalıcı olarak gitmiyorum hem, dönücem geri."

Fatih,
" Harbi mi?!"

Arkamdan gelen sesle oraya döndüm, fatih garip hareketleriyle dans etmeye başlamıştı. Gülerek bana sarıldığında Orhan da sevinçle kahkaha atmıştı.

Orhan,
" Onu baştan söylesene be kardeşim, söylediğinden beri kara kara düşünüyoruz ne yapıcaz diye!"

Reisin geniş gülümsemesi gözüme takıldığında nedensizce mutlu olmuştum, baya sevinmişti...

Ahmet abi elini omzuma yaslayıp konuşmuştu.

" Özletme kendini ama genç, sıkıcı olur buralar sensiz."

Utanarak başımı öne eğdiğimde gülüşmüşlerdi, hepsi benim için değerli insanlardı.

Gediz,
" Ne kadar kalacaksın?"

" Bir aya dönerim gibi. O da dedemi ikna edebilirsem."

Bizimkiler umutsuzluğa kapılırken abilerimiz anlamamıştı, Oktay ın sorusuyla ona döndüm.

" Dedenle ne ilgisi var?"

" Uzun hikaye..."

Anlatmak istemediğimi anladıklarında üstelememişlerdi.

Akşama kadar uzun uzun sohbet etmiştik, ayaklarım geri geri giderken eve varmıştım. Kapıyı açan annemle gerildim.

" Neredesin sen dünden beri?!"

İçerden babamın sesi geldi.

" Söyle o ite eve gelmesin bir daha!"

İçeri girerken bağırdım.

" Gelmiycem zaten, eşyalarımı almaya geldim!"

Hırsla ayaklanıp karşıma gelmişti.

" Ne diyosun lan sen?!"

" Dedemin yanına taşınıyorum, bir daha görüşmeyiz merak etme!"

Bana tokat attığında yaşadığım şokla kala kalmıştım.

" O adamın evine girdiğin an bizi unut Giray! Kime ne anlatıyorsam... İkiniz de aynı bok."

Kafamı hırsla kaldırdım.

" Dedem hakkında düzgün konuş! Sen onun tırnağı bile olamazsın.."

Tekrardan üstüme atılacağı esnada araya annem girmişti. Bir saniye bile beklemeden odama gidip önemli eşyalarımı toparladım.

Kendimi babamın bağırışları arasında dışarıya attığımda gözyaşlarım akmaya başlamıştı, ne yapacağımı bilemezken en aptalca olan şeyi yapıp  aklıma ilk gelen kişinin evine doğru yola koyuldum.