Niet wat het lijkt // Bankzitters

Je blik richting mij

POV: Matthy

Noor is net weer terug, ik weet niet precies waar ze heen was, maar dat zal wel. Ik loop even naar haar toe. Ondanks de harde muziek is ze stiller dan normaal. 'Gaat het?' Vraag ik. Ze haalt haar schouders op. 'Kom.' Zeg ik. Ik pak haar bij haar arm en trek haar mee naar de achterkant van de strandtent. In het licht daar zie ik de tranen in haar ogen staan. Ook heeft ze een rode afdruk van een hand op haar wang staan. Wat is er gebeurd? Vraag ik. Ze barst in huilen uit. Ik omhels haar.

POV: Noor

Mat komt naar me toe gelopen. 'Gaat het?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Kom.' Zegt hij. Hij pakt mijn arm beet en we lopen naar de achterkant van de strandtent. De tranen staan in mijn ogen. Hij ziet mijn gezicht en vraagt: 'Wat is er gebeurd?' Ik barst in huilen uit. Hij geeft me een knuffel. Ik kijk omhoog. Zijn hoofd is vlak bij de mijne. Zijn blonde haren raken mijn voorhoofd. Ga ik hem vertellen over Rob? Ik weet het niet. Ik sluit mijn ogen en duw hem van me af. Ik wil even niemand om me heen. Ik ren weg. Gewoon heel ver weg. Zijn blik blijft me achtervolgen, de verwachting in zijn ogen, de dwang in zijn stem. Zijn blik richting mij. Ik word er niet goed van. Ik voel me opeens heel misselijk. Ik geef over in een bosje. Dan besef ik me opeens waar ik mee bezig ben. Ik kijk om me heen. Shit! Ik ben verdwaald! Ik pak mijn telefoon en wil iemand bellen, maar wie? Ik kijk in mijn contacten: Lieke, Rox en Matthy. Wie moet ik bellen. Mat is waarschijnlijk boos. Rox is te druk met Koen. Dan maar Lieke. De telefoon gaat over. Gelukkig, ze neemt op. 'Ik ben zo dom geweest, ik ben verdwaald, help me!' Ratel ik allemaal uit. 'Ho rustig aan.' Zegt ze. Ik barst in huilen uit. Ze zegt: 'Ben je verdwaald?' 'Ja!' 'Oké stuur je live locatie en dan kom ik eraan.' Ik stuur mijn live locatie en ga op de grond zitten. Ik moet huilen.

POV: Lieke

Mijn telefoon gaat af. Noor belt, wat zou er zijn? Ze liep net weg met Mat. Ik neem op. Ze ratelt allemaal dingen door de telefoon. Ik vraag: 'Ben je verdwaald?' 'Ja!' 'Oké stuur je live locatie, dan kom ik eraan.' Ik zeg tegen de rest dat ik naar Noor ga. Onderweg kom ik Mat tegen. 'Weet jij wat er met Noor is?' Hij schud nee. 'Kom mee.' Samen lopen we naar de locatie van Noor toe. Ze zit huilend op de grond. Ze kijkt op met tranen in haar ogen.

POV: Noor

Gelukkig ik zie Lieke, Mat is blijkbaar ook mee. Ik kijk ze aan met tranen in mijn ogen. Lieke rent op me af en geeft me een knuffel. Ik ze allebei pas zo kort, maar ze zijn nu al beide beste vrienden. Lieke kalmeert me. Dan vraagt ze: 'Wat zou je nu het liefst willen?' Het liefst wil ik terug naar het huisje, maar ik wil niet hun plezier verpesten. Daarom zeg ik maar dat ik wel terug wil naar het feest. Ze kijkt me bedenkelijk aan, maar daarna lopen we in stilte terug naar het feest. Eenmaal terug zien we de andere een beetje verspreidt staan. Alleen Milo zien we nergens, maar goed dat snappen we allemaal ook wel. Het is en blijft Milo.

Lieke is inmiddels weer naar Raoul. Ik sta daar met Matthy. Hij kijkt me aan, 'Wil je echt hier blijven?' Vraagt hij. 'Ik weet het niet eerlijk gezegd.' Zeg ik. Hij zegt: 'Kom ik denk dat het beter is als we terug gaan. Ik ben er ook wel een beetje klaar mee, veel te sociaal is dit feest voor mij.' Voor het eerst moet ik weer een beetje lachen. We lopen terug met zijn tweeën. Hij heeft al in hun groepsapp gezegd dat wij vast gingen. Raoul stuurde alleen een duimpje en Koen en Milo maakte een gare opmerking. Robbie reageerde niet. Als we even later de voordeur binnenlopen ploffen we naast elkaar op de bank. Ik kruip stiekem dicht tegen hem aan. Hij kijkt me uit zijn ooghoek aan en slaat een arm om me heen. Ik glimlach. Ik vind hem echt leuk, ik denk hij mij ook. Ik sluit mijn ogen.

Ik schrik wakker als de rest ook binnen komt, Raoul en Lieke en Koen en Rox gaan gelijk naar hun kamers. Rob en Milo komen lachend de kamer binnen. Ze zien ons zitten Rob verstijfd en Milo maakt een stomme opmerking. Rob kijkt me aan met een niks zeggende blik. Die blik. Hoe hij naar mij kijkt. Het ziet er niet boos uit, maar ook niet vrolijk. Mat heeft niets door, want die is in discussie met Milo over die opmerking. Als ze later de kamer verlaten. Kijk ik Mat aan, hij kijkt ook naar mij. Ik leg mijn hand tegen zijn wang, hij glimlacht. 'Zullen we naar je kamer gaan, je hebt me nog wat uit te leggen namelijk.' Zegt hij. Hij strijkt met twee vingers over de inmiddels iets minder rode plek. Mijn glimlach verdwijnt. Ik knik alleen. Daarna lopen we allebei even snel naar onze kamer om iets van een pyjama aan te doen en daarna komt hij naar mij. Ik trek even een kort broekje en een oversized shirt als pyjama aan en daarna komt hij binnen in een joggingbroek en een shirt. Hij ploft naast mij op bed, ik kruip weer tegen hem aan. 'Vertel maar.' Zegt hij op een lieve toon. Ik ga recht op zitten en kijk in zijn ogen.

Ik begin te vertellen over mijn trauma (ook al heeft hij dat al gehoord) dan vertel ik over het moment dat ik door had dat Rob steeds naar me keek, over de zoen over dat hij bij me sliep. Over zijn hand op mijn been. Over dat hij me dwong om hem af te trekken en te pijpen. En over de blik vol verwachtingen en dwang die hij richting mij had. De tranen staan in mijn ogen na dit verhaal en Matthy kijkt me beduusd aan. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen.' Ik kijk hem aan en glimlach door mijn tranen heen. 'Je hoeft niks te zeggen, ik ben überhaupt al blij dat ik het aan iemand heb verteld.' Ik geef hem een knuffel en kruip weer naast hem. De tranen stromen nog over mijn wangen. Hij troost me en zegt: 'Ik ken Robbie al heel lang en ik wist niet dat hij in staat was zoiets te doen. Maar ik snap niet hoe hij het lef heeft dit bij jou te flikken. Wat moeten we nu doen?' Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op. Dan zegt hij: 'Jij slaapt in ieder geval niet meer alleen dan kan Rob niet bij je komen. We regelen wel wat.' Ik kijk hem aan en glimlach weer. 'Ik ben best moe.' Zeg ik dan. 'Snap ik.' Zegt hij: 'We gaan wel slapen en kijken morgen verder.' Ik val in slaap tegen Mat aan, het voelt vertrouwd.

Als ik de volgende ochtend wakker word, ligt Mat nog naast me te slapen. Hij is zo knap. Ik sluit mijn ogen en snoes nog een beetje verder. Als hij ook wakker is, kijkt hij me met een glimlach aan. Onze hoofden liggen heel dicht bij elkaar. Ik ga nog wat dichterbij liggen en dan kus ik hem. Na de kus kijkt hij me met een liefdevolle blik aan. 'Hebben we nu dan wat?' Ik knik. Met Mat voelt het goed, hij is zeker weten niet zo als m'n ex en Rob, hij gaat me niet bedriegen.

Als we later de kamer binnen lopen zit de rest al aan het ontbijt. Iedereen is een beetje aan het kletsen, alleen Rob is stil. 'Hebben jullie het wel veilig gedaan?' Roept Milo. Ha ha, heel grappig.' Zeg ik op een sarcastische toon. Mat en ik gaan ook aan tafel zitten. We ontbijten wat en dan ruimen we samen af. In de keuken duwt hij me tegen het aanrecht aan en zoent me. Ik ga er in mee. De zoen wordt onderbroken als Koen de keuken inloopt. 'Sorry dat ik stoor, maar we moeten even wat bespreken.' Zegt hij op een ernstige toon. Ik zie dat hij zijn best doet om zijn lach in te houden, dus ik ga erin mee en zeg: 'Oh is goed we komen eraan.' Koen loopt de keuken uit. Ik geef Mat snel nog even een kus op zijn wang. Hij glimlacht en dan lopen we naar de tafel. Alle blikken zijn naar ons gericht.

Dit was alweer deel 5, hoop dat jullie t leuk vonden. Dit waren weer even snel 3 delen, want ik ben weer terug. Laat maar weten als jullie ideetjes hebben. 🩷xxx de schrijfster🩷