Niet wat het lijkt // Bankzitters

Fantastico

POV: Noor

Het is ondertussen bijna negen uur. Ik moet dadelijk gaan, want Mat heeft rust nodig. Ik heb net Raoul en Milo net geappt. Raoul is met Lieke weg, dus Milo haalt mij even op. Ik geef Mat een knuffel en zeg dat ik morgen weer langskom. Ik pak mijn tasje en vest en loop door de zo goed als lege gangen. Er lopen nog een paar artsen heen en weer en dan kom ik bij die draaideuren. Ik loop het parkeerterrein op en kijk achterom naar het grote gebouw. Het licht in Matthy zijn kamer is al uit zie ik door zijn raam. Het is best fris dus doe ik mijn vest aan. Milo is er nog niet dus kijk een beetje op mijn telefoon. Er komt een auto voorrijden, het is Milo. Ik stap in en we rijden naar cdh. We praten een beetje en dan zijn we er alweer bijna. 

Als we binnen zijn geef ik Milo een knuffel en loop naar boven. Het is pas tien uur, maar ik ga maar gewoon naar bed. Ik poets mijn tanden, haal mijn make up eraf en trek mijn pyjama aan. Ik ga in Mat zijn bed liggen. Hoe hard ik ook probeer ik kom niet in slaap. Ik denk een beetje na en bedenk me dan opeens dat Rob hier ook is en ik ben hier alleen. Ik raak in paniek. Ik moet vannacht niet alleen slapen. Zeker niet nu ik kwetsbaarder ben dan normaal. Ik kan er niet meer tegen ik stap uit het bed en loop naar de deur. Ik open de deur op een kiertje en kijk of ik Robbie zie. Ik zie hem niet, dus ik loop naar de trap. Ik loop naar beneden en doe de kamerdeur open. Milo zit alleen op de bank een zit een beetje te scrollen. Hij hoort me binnen komen en kijkt op. 'Hé Noor' zegt hij lief. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Buiten Mat is hij mijn favoriete bankzitter, hij is grappig en ook al staat hij er bekend om dat hij een beetje veel vrouwen heeft gehad, maar hij is wel altijd heel lief. 'Gaat het wel?' vraagt hij. 'Het gaat fantastisch.' zeg ik licht overstuur. Hij kijkt me aan en zegt: 'Zo klinkt het nou niet echt, je weet dat je alles tegen me mag zeggen hè?!' Ik kijk hem aan en ik voel de tranen weer komen. Ik vertel alles. Hij luistert aandachtig. 

POV: Robbie

Ik sluip mijn kamer uit naar Mat zijn kamer. Ik open de deur maar Noor is daar niet. Godverdomme. Waar is ze? Ik sluip naar beneden en kijk door de kier van de deur. Ze zit met Milo op de bank. Ik weet dat ze gewoon goede vrienden zijn, maar als zij mij naait, ga ik haar terug naaien. Milo geeft haar een knuffel. Ik maak een foto en loop naar boven.

POV: Noor

Ik ben pas anderhalf uur later klaar. Hij geeft me een knuffel en hij weet niet wat hij moet zeggen. Hij troost me en na een halfuur lopen we samen naar boven. Van hem mocht ik bij hem slapen. Hij opent de deur van zijn kamer en laat mij eerst binnen. 'Ik poets nog even mijn tanden en dan kom ik eraan, je kan vast gaan liggen als je wil.' Ik ga vast in het bed liggen en vijf minuten later komt Milo weer binnen. Hij gaat naast me liggen en zegt dan: 'Ik hoop dat je dadelijk goed slaapt en dat het weer een beetje gaat.' Ik zeg grappend: 'Nou het gaat weer fantastico!' (verwijzend naar hun liedje) We moeten allebei lachen, wat de sfeer wat luchtiger maakt. We kletsen nog een beetje over andere dingen en vallen uiteindelijk in slaap.

POV: Robbie

Één foto is natuurlijk niet genoeg, dus zet ik in de gang een verborgen camera gericht op Milo's deur. Kijken wat dat oplevert.

POV: Noor

Als ik de volgende ochtend wakker word draai ik me om en zie dat Milo ook al wakker is. We zeggen goedemorgen en ik krijg een knuffel. Daarna pak ik mijn spullen en loop weer naar de kamer van Mat. Er is niemand op de gang. In Mat zijn kamer kleed ik me snel even om en fiks mijn make up. Een half uur later loop ik naar beneden en daar staat Milo ook al klaar. Samen met Raoul en Lieke rijden we weer naar Mat. Uiteindelijk is vannacht alles goed gegaan, maar ik hoop stiekem wel dat Mat snel weer thuis komt.

Dit was deel 10. Een wat korter deel. Wat gaat er nu gebeuren? Hoop dat jullie het leuk vonden.  🩷xxx de schrijfster 🩷