SERIES I: SECRETS OF A LOVE LETTER

CHAPTER 21

Alejandro's POV

"Tanghaling tapat, dito ka na namumugad." Hindi ko na nilingon pa ang may-ari ng boses na 'yon. "Wala ka bang trabaho? Baka maging dukha na 'yong kompanya mo kaka-absent mo, Jandi." Gatong pa ni Venice bago ako nito tinapik sa likod saka umupo sa high stool ng bar area sa tabi ko rito sa Retro.

"Hindi ka pa ba nadala last week? Muntik ka ng matangay ni Miles dahil sa kalasingan mo." Napangiwi ako dahil sa sinabing 'yon ni Venice na umorder ng isang iced tea sa bartender. I eyed him na parang tinubuan sya ng lima pang ulo making him frowned. "What? Parang iced tea lang eh. Dukutin ko 'yang mata mo eh," Napailing na lang ako sa rami ng sinabi ng mokong. Tutungga na sana ulit ng alak ng may humablot no'n mula sa kamay ko.

"You're a mess dude." Lumipad ang masamang tingin ko sa direksyon ng taong nasa aking likod. Only to be welcomed by Rain's grim face habang hawak-hawak nito sa isang kamay ang baso ng alak na kanina lang ay hawak ko.

"Don't start with me, Rainnold." I was about to snatch up the glass away from his hand when he moves back making me almost stumble on my feet, if it wasn't for Venice who gripped the hem of my shirt, siguradong magsu-swimming ako sa sahig ng Retro.

I glared on Rain's direction na hindi parin nagbabago ang seryosong ekspresyon. "I will punch you in the face, Rain!" He smirked. "Can you? Look at yourself in the mirror, and then tell me what you see. Cause clearly? You're nothing but a wasted ass right now." Kumuyom ang kamao ko. Nagsisimula na akong mahilo, mukhang natatamaan na ako ng alak.

"Heart Rainnold! Stop it," Venice raised his voice habang hawak parin ang tela ng damit ko sa likod. "No, Ven. ng dahil lang sa babae, nagkakaganyan ka? Wake up, Alejandro! You looked like a kid who had his lollipop stolen away," He mocked.

I shrugged away from Venice's grip at muntik na naman akong matumba, buti na lang nakahawak agad ako sa sandalan ng high stool na inupuan ko kani-kanina lang.

"Hoy, wag kayo rito mag-away, kahit mga gwapo kayo, business is business. I don't want any mess in my bar. Itatakwil ko kayo palabas." Saad ni Kier nang lumabas ito mula sa office niya, kasama nito sa likod si Calvyn na hawak-hawak ang phone.

"Tsk," Rain snorted after that. Agad na hinila ni Venice ang likod ng damit ko saka ako nito sinalampak sa high stool na kanina lang ay hawak-hawak ko pa. Shit, Venice. Ang sakit ng likod ko!

"Manahimik ka na at uminom ng maligamgam para naman magising ka na sa reyalidad. At ikaw, Rain, alam mo na ngang lasing ang tao, ginatungan mo pa talaga! Makukutusan ko talaga 'tong kapatid mo, Love." I massage the bridge of my nose dahil naririndi na ako sa boses ni Venice na umuugong na parang bubuyog na tenga ko.

God! At this time of my life, mas gusto kong maging taong kweba kesa mamuhay kasama ang mga taong mas malakas pa ang boses kesa sa tugtog na nasa speaker ng Retro. Mga tinamaan na magaling.

I slide my head on the counter of the bar, saka ko inunan ang braso ko. At this moment, I do appreciate my bed big time.

.

I opened my eyes as the ray of the sun strikes through my face, enough to make me frown in an early morning. Napahikab ako saka nakapikit ang mga matang naupo sa kama as I rest my head on my headboard.

Dahan-dahan kong iminulat ang mata at bumungad sakin ang hindi pamilyar na silid. What the fuck?

I blinked a few times pero wala talagang rumihistro sa isip ko kundi hindi ko bahay 'to! More specifically, hindi ko kwarto 'to!

I searhed for my phone on the bed but to no avail. Tangina, pati phone ko, wala. Saang bahay ba ako kumatok kagabi? Tangina, pinatuloy pa talaga ako ah.