KATİLİN RAPUNZELİ

24.BÖLÜM:bir ceset

"ben kabul etmiyorum,ölürümde anlaşma yapmam."

Herkes Attila ile anlaşma yapmayı düşünüyordu,ben kabul etmiyorum.

"Ya kızım sadece adamla burdan çıkana kadar konuşmayacağız.bize zara verirse onu öldüreceğimizi bilsin"

"Çocuk gibi adamı uyarmaktan bıktım,artık anladı. onula muhatap olmak istemiyorum birde aynı yerde yatıyoruz,yetmezmiş gibi birde onunla tekrarmı konuşucam.asla."

Alper karşıma geçti"ister kabul et etme onunla konuşucaz."

"Şimdi o adam için bana düşmanmı kesildiniz."

Barlas"hayır sadece haksızsın."

bu cümleyi Barlasmı kurdu.sen herzaman haklısın diyen kişimi diyor.

"Sendemi beki haksız buluyorsun."

Hiç düşünmeden cevapladı"Evet"

"Bensizde idare edin o zaman." Arkama bakmadan koşarak ormanlığa ilerledim.

Bana herzaman haklısın diyen kişi şimdi haksız sın diyor.ne olmuştu bunlara sadece Attila ile konuşmak istemedim.

...

Elimde tutuğum sopa ile ağaçlara yada yapraklara vurarak ilerliyorum"neymiş haksızmışım.iki yüzlüsün Barlas!!!"

"Hani herzaman haklıyım."

"Benim onlara ihtiyacım yok onların bana ihtiyacı var.ben olmassam uyarı yiyecekler."

Beyaz boya bir yerde bitiyordu,boyanın dışına çıksam ne olur acaba.bir taş alıp boyanın dışına attım.taş parçalara ayrıldı.

Şok olmuş bir şekilde parçalanan taşa baktım.bu boya etrafımızda büyük bir çember oluşmuştu.

Ah hadi bakalım etrafta neler varmış.

Fazla ağaç olması iyiydi,kaçmak için ideal. A bir tavşan."burda ne arıyorsun."

Tavşan beni takmadan gitti."aman git,sanada ihtiyaçım yok."

"Buranın tavşanı bile cins."

Önümdeki yapraklara sopamla vurunca sopam ikiye ayrıldı."ananın ama." Sopayı kenara attım.

"Şansıma tüküreyim ya."

Biraz ilerleyince bir ağaç ev buldum. Hayretle mükemel ağaç eve baktım.

Ağaçta merdive vardı,merdivenin salamlığını kontrol etmek için bastım,gayet sâlâm.
Merdivenin sonuna ulaşınca içeri girdim,bir yastık ve battaniye vardı.

Yerde bir çerçeve vardı,usulca elime aldım."bir kadın,eşi ve iki çocuğu.

"Burda daha önce biri yaşamış."

Odanın köşesinde bir sürü yemek paketi vardı.yaşam belirtisi olması güzel.

Odanın köşesinde bir kutu gördüm,kutuyu açınca bir mektup buldum.açtım,mektupa şunlar yazıyordu.

"637 gündür buradayım,aklı dengemi yitirmeme az kaldı.kendimi tanıyamıyorum,karım öldü kardeşim öldü çocuklarım herkes.ben tek başıma kaldım.lütfen biri bu oyunu durdursun.ben çok yoruldum.bazem yeni kişiler geliyor,aç kalmamak için onları yiyorum,bu yamyamlık olabilir ama aç kalmamak için yemeliyim.doğanun kanunu bu.ben 47 yaşıma çocuğumun ölümüyle girdim.hayat çok değişik.bu mektubu yazmamın sebebi kurbanlarım bunu okurken arkalarından yaklaşıp onları öldürüyorum. Arkana bak"

Arkamdan gelen sesle arkama döndüm."Lila ne yapıyorsun burada."

Alya gelmişti,kalbime indi bu adam doğrumu söylüyor.yada ölmüş olabilirmi, yatağın yanındaki sandivic küflenmiş bence adam uzun süre önce öldü.