KATİLİN RAPUNZELİ

2.BÖLÜM:herkez duysun,kaçıyoruz!!!

(Bu bölümü bilerek kısa yaptım)

kan,olamaz Soysuz'un kanını içeride unutun kahretsin,neden herşey ters gidiyor.

"Lila kızım"babamın sesini duyunca kendimi toparladım."Lila her yerde seni aradım,kan aldın'mı"aferim Lila şimdi ne yapacaksın.

"Şey ben kanı almayı unuttum"çatık kaşlarla yanıma geldi,eliyle önüme gelen saçlarımı arkaya atı."kızım sen böyle hata yapmasın şaka yapıyor olmalısın o kanlar şimdi lazım. arkadaşım aşağıda o kanları bekliyor parayı peşin aldım şimdi o lanet kanları al"

"Baba ben kanları aldım...ama kaybetim ve son iğneler bitti"elini saçlarıma attı.saçlarımın diplerini yavaştan sıkmaya başladı."sen şaka yapıyorsun sanırım hiç komik değil Lila getir kanları"saçımı daha çok çekiştirince acı dolu bir inleme çıktı ağzımdan."baba iğne kalmadı"saçımı sertçe sağ tarafa tarafa doğru fırlatı.

saç diplerimsızlıyordu.iğne kutularını karıştırmaya başladı"Allah kahretsin!!"diye bağırdı.

ilerideki bardağı alıp bana fırlattı,cam alnımda parçalanınca acı dolu bir çığlık atım."burda bekle sinin icabına bakıcam"arkasına bakmadan koştu.

başım sızlıyordu,anlımdan akan kan yüzümü boyuyordu,odama kaçmam lazımdı yoksa geri geldiğinde beni öldürecekti.ayağıya kalkmaya çalıştım etraf dönüyor ve başım çatlayacak gibi oluyordu.

elimi anlıma değdirince elim kırmızıya boyandı.yalpayarak laboratuvar'dan çıktım etraf loş bir ışık kaplıydı kapının hemen yanındaki merdivenleri koşarak çıktım. Odama ulaşınca sehpanın üstündeki anahtarı aldım,kapıyı kanlı ve titrek ellerle kilitledim.

derin bir nefes aldım.kalbim çılgınca atıyor,ayaklarımı kendime çektim kafamı dizlerime koydum.babam fazla sinirlendi,kesin beni işten attıcak,belkide evden atıcak.

ben  kimsesizim olamaz,beni atamaz dışarısı çok tehlikeli ya bir mafya beni kaçırıp böbrekleri mi alırsa.

düşüncesi bile korkunç,ya insanlar benimle dalga geçerse beni yargılar yada kibirli bir bakış atabilirler,babamın yanından ayrılmamak en iyisi.

Kapımın yumruklanması üzerine sıçradım,kapıdan uzaklaştım.babam"aç kapıyı!!"diyen bağırdı,elimle kulaklarımı  kapattım,sesleri duymamaya çalıştım.

kuşlar cıvıldıyor,ben sebze bahçesindeyim bir  domates koparıyorum.kıp kırmızı,kapı sesi ile kulaklarımı dahada bastırdım. kırmızı bir domates!sadece domates!kırmızı meyveler çürüdü! hava karardı! şimşek çaktı!toprak çamur oldu!sonra göl! ,sonra kurak bir arazi üstüme gelen bir Kurt ile geriye kaçmaya çalıştım.

kurt yaklaştı ve aniden üstüne atladı vücudumu parçalara ayırdı.

bunları düşünürken kapı defalarca yumruklandı,kapıda yuvarak pürüzlü bir delik açıldı babam delikten bana baktı."söz bir şey yapmayacam sadece kapıyı aç,babanın eli kanıyor pansuman yapacakmısı,senin yüzünden oldu"

elimi kulağımdan çektim,eli yaralı olduğu için yumruklamaz artık,yani sanırım."Lila şu kapıyı aç yoksa seni öldürecem"kapıya güçlü bir tekme atı,kapıda bazı uzun çizgiler oluştu,kapı her an kırılacak gibiydi.

Sesler durdu,uzaklaşan adım sesleriyle babamın gittiğini anladım.siniri yarına kadar geçermiydi,belkide akşam beni boğarak öldürecek.kendimi yatağa atım ya babam öldürecekti yada uykusuzluktan ölecektim.

ölümle aramda sadece bir kapı vardı,ölümle aramda beş metre vardı.anlımdaki kurumaya başlamış taze kanı kazağımla sildim.

biraz sızlasada kafaya takmamaya çalıştım.tavanın her bölgesini dikkatlice izliyordu,aklımda Barlasın söylediği cümleler dönüp duruyordu.