ကန့်သတ်နယ်မြေ (ဘာသာပြန်)

(၃၇)

▶▶▶ ဒီနေ့ည◀◀◀

"သူ့ကို တားမလား တိုင်မလား ရှင်းရှင်းလေးပဲလေ"

ကျန်းချီကျင်မှာ မနေ့က တညလုံး လူးလိမ့်ရင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေခဲ့ရသည်။ လူသားတို့သည် အမှားမကင်းနိုင်ဟု သူလက်ခံသော်လည်း တချိန်တည်းမှာပင် မည်သည့်လွဲမှားမှုမျိုးကိုမှ ခွင့်မပြုနိုင်သည့် သူ့ရဲ့အခြေခံမူကို စောင့်ထိန်းရမည့်ကိစ္စဟူ၍လည်း ခံစားရသည်။

အဆုံး၌ မဲကျနေသည့်မျက်ကွင်းများနှင့် သူသည် ကျန့်မင်ယိကို မေးကြည့်ခဲ့လေသည်။ ကျန့်မင်ယိက အလွယ်တကူပင် ထိုအကြံဉာဏ်ကို ပေးလာ၏။ မနေ့ညက ကျန်းချီကျင်၏အကျပ်ရိုက်မှုသည် ပျက်လုံးတခုအလား။

"အဲ့တော့ သူ့ကို တားဖို့က အဲ့လောက်လွယ်ပါ့မလား?"

ကျန်းချီကျင်က မျက်မှောင်ကြုတ်လျက်မေးလိုက်သည်။

"ဒါဆို မင်း သူ့ကို တိုင်မှာလား?"

ကျန့်မင်ယိသည် သူပြောသည့်အတိုင်း စာရွက်ပိုင်းပေါ်တွင် 'တား[阻]' နှင့် 'တိုင်[告]' ကို ချရေးလိုက်ပြီး ထိုစာလုံးနှစ်ခုကို ဝိုင်းလိုက်လေသည်။

"ကျွန်တော် မတိုင်ဘူး"

ကျန်းချီကျင်သည် ကျန့်မင်ယိဆီမှ ဘောပင်ကို ယူ၍ စာလုံးပေါင်းမှားနေသည့် 'တား' ဟူသည့်စကားလုံးတွင် စုတ်ချက်တခုဖြည့်လိုက်လေသည်။

မတတ်နိုင်သည့်အဆုံးမဟုတ်လျှင် ကျန်းချီကျင်သည် ရွှီရှန်းကို မတိုင်ချင်ပေ။

အတော်ထူးခြားသော စိတ်အခြေအနေပင်ဖြစ်ချေ၏။ သူသည် အမှားအမှန်ကို မပိုင်းခြားနိုင်သော်လည်း ရွှီရှန်းသည် ထောင်မှလွတ်မြောက်ပြီးနောက် သူကျူးလွန်မည့်ကိစ္စများကိုပင် အမှန်တိုင်းပြောပြထားသည့်အတွက် ကျန်းချီကျင်သည် ရွှီရှန်း၏ယုံကြည်မှုကို သစ္စာဖောက်ရမည်လိုမျိုး ခံစားနေရသည်။

အကျဉ်းသားများ၏ယုံကြည်မှုသည် တန်ဖိုးထားရမည့်အရာမျိုးမဟုတ်သော်လည်း ရွှီရှန်းသည် စိတ်ခံစားချက်နှင့် ခံယူမှုပြင်းထန်သောသူတယောက်ဖြစ်သည်။ ကျန်းချီကျင်သည် ထိုသူအား ဤကဲ့သို့ နောက်ကျောဓါးနှင့်ထိုးခြင်းမျိုး(ထောင်မှထွက်ပြေးသည်ကို တိုင်ခြင်း) တကယ့်ကို မလုပ်ချင်ပါ။