17

49 1 0
                                    

ერთ დღესაც საწოლში ვიწექი მობილური რამდენიმე დღის მანძილზე გათიშული მქონდა და წარსულს აწმყოში გადმოსვლის საშვალებას ვაძლევდი უენერგიოდ და უსულოდ ვეგდე საწოლზე
უბრალოდ ვსუნთქვადი 
კარებზე კაკუნი გაისმა ჯერ მსუბუქი შემდეგ ხმამ იმატა და იმატა
გაბრიელს სახლის გასაღები ქონდა ამიტომ გამიკვირდა ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო

ფეხზე წამოდგომა ძვლივს ძლიობით შევძელი თავბრუსხვევა და სხეულის გაუთავებელი ტკივილი ამის მარტივად გაკეთების საშვალებას არ მაძლევდა

გამიკვირდა და გაოცება ვერ დავმალე როდესაც კართან მდგარი ნიტა დავლანდე 

-ნიტა?
-უკვე რამდენი ხანია ვერ გიკავშირდები ისიც კი ვიფიქრე რომ
მოკვდი !! _დანშვიდებულმა ამოისუნთქა და ნებართვა არც უთხოვია სახლში ისე შემოვიდა შემეტყო რომ ფეხზე უდიდესი მონდომებისა და ტკვილის ფასად ვიდექი

როდესაც შენიშნა ახლოს მოვიდა და საშვალება მომცა დავყრდნობოდი

თავი იმდენად მძიმე მომეჩვება რომ მეგონა ვეღარ გავუძლებდი და რომ არა ნიტა ალბათ იქცე იატაკზე გავლევდი სულს

-რა დაგემართა?! საერთოდ ვეღარ გცნობ! თავის მოკვლა თუ გინდა თქვი და ეგ იქნება_ამოთქვა უკმაყოფილომ და საწოლში დამაბრუნდა
ჩუმად ვიყავი ხმა არ ამომიღია
ჩემს კომფორტის ზონას დავუბრუნდი და უბრალოდ ჭერში ერთ ადგილს მივშტერებოდი
ნიტა სამზარეულოში დადიოდა და დრო და დრო შემომხედავდა
თითქოს ამოწმებდა კვლავ ცსუნთავდი თუ არა კვლავ შემძლო მისი მოსმენა და არსებობა თუ არა

წვნიანი გააკეთა და საძინებელში შემომიტანა
თვითონ ეჭირა მე კი უბრალოდ პირის გაღება და ლუკმის გადაყლაპვა მევალებოდა და იმ წუთას ეგეც საოცარ სირთულედ მეჩვენა
ორი ლუკმის შემდეგ გულის რევის შეგრძნება მომაწვა და ვთხოვე საჭმელი უკან წაეღო რადგან დღეების მანძილზე ჭამაც უდიდეს სირთულედ მეჩვენებოდა

Elite/ელიტაWhere stories live. Discover now