கிராமத்து மின்னல்கள்
(பகுதி : 05)
கதிர் கை வைத்தவுடன், என் உடம்பு சிலிர்த்தது. மயிர்க்கால்கள் கூச்சிட்டு நின்றன. மெதுவாய் நான் கால்களை ஒன்றாய் இணைத்தேன். ஆனாலும் வேண்டாம் என்று சொல்ல தோன்ற வில்லை. இருந்தாலும் என் வாய் சொன்னது,
"கதிரு, என்னல பண்ணுத?"
"ஏல, நீ உன் சோலியை பாரு. நான் என் சோலியை பாக்குறேன்." என்றான்.
"போடே" என்று வாய் சொன்னாலும், அவன் செய்வது என்னவோ எனக்கு பிடித்தே இருந்தது.
அவன் கை விரல்கள் என் தொடையை தடவ தடவ, எனக்கு உஷ்ணம் கூடியது. நான் அடக்க நினைத்தும் அடங்க மறுத்தது எனது ஆண்மை. ம்ம்ம்... அது மெதுவாய் எந்திரிக்க ஆரம்பித்தது.
அவன் விரல்கள் என் தொடை இடையை அடைந்தது. எனக்கு இன்னும் சூடு ஏறியது. அவன் உள்ளே தேட தேட, கொட்டைகள் மட்டுமே கிட்ட அவன் சோர்ந்து போனான்.
"ஏல சீனு, என்னல, உன் குஞ்சை காணோம்?" என்றான்.
நான் மெதுவாய் அவன் கையை என் டவுசர் மேல் வைக்க, தூக்கி கொண்டு நின்ற அதில் அவன் கை பட்டதும்,
"என்னல இது?" என்றான் சத்தமாக.
வகுப்பில் இருந்த அனைவரும் திரும்ப, எனக்கு வெக்கம் பிடுங்க, நான் தலை குனிந்து எழுதுவது போல பாவ்லா செய்ய ஆரம்பித்தேன்.
சுதாரித்து கொண்ட கதிர், "இப்படியாடா எழுதுறது. இங்க கொண்டா" என்று என் கையில் இருந்து பேனாவை வாங்கிய பின், எல்லோரும் திரும்பி கொண்டனர்.
எனக்கு ஒரு வினாடி உயிர் போய் வந்தது போல் இருந்தது.
"என்னடே இப்படி சத்தம் போட்ட?" என்றேன்.
"இல்லை, அந்த வெண்டைக்காயை தொட்டதும் என்னை அறியாம உளறிட்டேண்டா. சாரி டா" என்றான் அவன்.
"சரி" என்று நான் சிரித்து வைத்தேன்.
அவனும் சிரிக்க, " உன் தெத்துப்பல்லும், கன்னங்குழியும் அழகு" என்றான் அவன்.
அதைக்கேட்டதும் நையாண்டி செய்யும் கதிர், இன்று இன்னும் சிரித்தான். அவன் சிரிக்க, சிரிக்க அந்த குழி இன்னும் பெரிதானது. அது என்னை இன்னும் கட்டி போட்டது.
அவன் கைவிரலின் பிடியில் இருந்த என்னுடைய ஆண்மையை அவன் ஆட்ட ஆரம்பித்தான்.
"என்னல பண்ணுத. சும்மா இருல. வந்துரப்போவுது" என்றேன் நான்.
"எனக்கு வேணும். இப்பவே வேணும்" என்றான் அவன்.
"அடி செருப்பால.." என்ற நான், அவன் கையை எடுத்து அவன் ஆண்மையில் வைக்க, அவன் என்னை ஒரு ஏக்கத்தோடு பார்த்தான்.
"இன்னைக்கு சாயந்தரம் பாலத்துக்கு கீழ பாப்போம்" என்றான் அவன்.
"இவ்வளவு ஆசையாடா" என்றபடி நான் என் வேலையை கவனிக்க, வாத்தியாரும் வர, வகுப்பு ஆரம்பித்தது.
அவன் திரும்பி பார்க்கும் போதெல்லாம், சாயந்தரம் எப்போ வரும், பாலத்துக்கு எப்ப போலாம் அப்படிங்கிற மாதிரியே இருந்தது எனக்கு. அவனை பாத்தா பாவமா இருந்துச்சு.
சாயந்தரம் மணி அடிச்சதும் அவன் குஷியாயிட்டான்.
"போலாம்டா" என்றான்.
"இப்ப எல்லாம் முடியாது. கொஞ்ச இருட்டினா தான் யாருக்கும் தெரியாது" என்று நான் சொல்ல,
அவன் என்னை விடாமல் என் அருகிலேயே உட்கார்ந்து கொண்டான். என் தோள் மேல் சாய்வதும், மெதுவாய் என் கை விரல்களை எடுத்து விளையாடுவதும், அப்படியே என் சுண்டு விரலை வாயில் வைப்பதுமாய் இருந்தான்.
ஒரு வழியாய் கொஞ்சம் இருட்ட ஆரம்பித்ததும், இருவரும் அந்த பாலத்தின் அடியில் போய் இன்னொரு முறை செய்தோம். இம்முறை அவன் என்னை நன்றாய் அணைத்து முத்தமிட்டான். வெளியே வரும் போது அங்கே கள்ளி வேலி இருந்தது.
அதன் அருகில் போன கதிர், ஒரு முள்ளை ஒடித்தான். அந்த முள்ளை வைத்து அந்த பச்சை கள்ளியில் எழுதினான்
கதிர் லவ் சீனு அப்படின்னு..
"ஏல, என்ன பண்ணுத. இதை எல்லாரும் பாப்பானுவ. அவ்வளவு தான்" என்று நான் அவசரமாய் இன்னொரு முள்ளை ஒடித்து, என் பெயரை அழித்தேன். அதை பார்த்ததும் அவனுக்கு என் மேல் கோபம்.
"அப்படின்னா, உனக்கு என்னை பிடிக்காதா?" என்றான் கதிர்.
"ஏல கதிரு என்ன ஆச்சு உனக்கு? மூணு நாள் முன்னாடி என்னை என்ன பாடு படுத்துன? இப்ப என்னடானா லவ் பண்றியான்னு கேக்குத?" என்றேன் நான்.
இதை கேட்டதும் அவன் எதுவும் பேச வில்லை. அப்படியே சைக்கிள் எடுத்தான், வேகமாய் மிதிக்க ஆரம்பித்தான். நானும் அவன் வேகத்திற்கு இணை கொடுத்தேன்.
"என்னல ஆச்சு? ஏன் கோவிக்க?" என்றேன்.
அவனை பார்த்தால் அவன் முகம் வாடி அழ தயாராய் இருந்தான். நான் அவன் சைக்கிளின் குறுக்கே என் சைக்கிளை விட, வேறு வழி இன்றி அவன் நிறுத்தி இறங்கினான்.
"என்னல ஆச்சி?"
"ஒண்ணும் இல்லை" என்றவன், மேலே பேச முடியாமல், அழ ஆரம்பித்தான். எனக்கு ஒன்றும் புரிய வில்லை. நான் எதுவும் சொல்ல வில்லை.
"அழுவாதல.. நீ அழுதா எனக்கும் கஷ்டமா இருக்குல" என்றேன் நான்.
"அப்படின்னா ஏன் அப்படி சொன்ன?" என்றான்.
"நான் என்ன சொன்னேன்?" என்றேன் நான்.
"மூணு நாளைக்கு முன்னாடி நான் உன்னை கஷ்ட படுத்துனதா சொன்ன. அப்படின்னா, என்னை பழி வாங்க தான் இப்படி எல்லாம் பண்ணுதியா? எனக்கு உன் மேல அவ்வளவு கோவமா? எனக்கு உன்னை ரொம்ப பிடிக்கும். அதான் உன் கூடவே இருக்கணும்னு தான் எல்லாம் பண்ணினேன். நீ குடுத்த அந்த கடம்பு (சீம்பால்) கூட வேற யாருக்கும் குடுக்க மனசு இல்லாம, நான் மட்டும் வீட்டில போய் சாப்பிட்டேன். அப்பெல்லாம் உன் நினைப்பு தான். உன்னை திட்டினா, நீ என் கூடவே இருப்பன்னு நினைச்சு தான் திட்டினேன். ஆனா நேத்து சாயந்தரத்துக்கு பிறகு உன்னை திட்ட மனசு இல்லை.
உன் கூடவே இருக்கணும்ன்னு தோணுது எனக்கு.
நீ என்னடானா, என்னை பழி வாங்குற. போடா" என்றவன் இன்னும் அழ ஆரம்பித்தான்.
அவனை எப்படி சமாதானம் செய்வது என்று எனக்கு தெரிய வில்லை.
அவனை என் பக்கம் இழுத்து, அவனை கட்டி பிடித்தேன். அவன் திமிறினான். அவன் கன்னத்தில் முத்தம் இட்டேன்.
"கதிரு, நீ அழும் போது கூட உனக்கு குழி விழுதுல்ல" என்றேன்.
"உனக்கு காமெடியா தெரியுதா" என்று விசும்பலுடன் சொன்னான்.
"சும்மா சொன்னேன்ல. எனக்கும் உன்னை பிடிக்கும்ல. இல்லைன்னா நான் ஏன் உன் கூடவே இருக்க போறேன். " என்றேன்
"உண்மைக்குமா" என்றான்
"ம்ம்ம்..."
"அப்படின்னா சத்தியம் பண்ணு" என்றான்
"யார் மேல"
"என் மேல தான்"
"போல, உன்னை தான் பிடிக்கும்ன்னு சொல்லுதேம்ல. அப்புறம் என்ன சத்தியம்" என்ற என் கையை பிடித்து அவன் தலையில் வைக்க, நான் சிரித்தேன்.
"நான் இப்ப நம்புறேன்" என்றான் கதிர்.
"இப்ப சிரியேன்" என்றேன்
எனக்காக அவன் சிரிக்க, அவன் தெத்துப்பல்லும் அந்த கன்னங்குழியும் இன்னும் அழகானது.
சிரித்த படி அவன் வீட்டுக்கு போக, நான் பை சொல்லி விட்டு வீட்டுக்கு போனேன்.
இப்படியாக லீடர், உதவி லீடர் என்ற பெயரில் இருவரும் ஜாலியாய் இருந்தோம். அவ்வப்போது வகுப்பில் அவன் என் மடியில் படுப்பான். மெதுவாய் என் டவுசர் மேல் படுத்து என் ஆண்மையை மெதுவாய் கடிப்பான். எனக்கு ஜிவ்வென்று ஏறும். கஞ்சி வருமோ என்ற பயம் எனக்கு எப்போதும் உண்டு. அவன் பக்கம் வந்தாலே எனக்கு டெம்பர் ஆக ஆரம்பித்தது.
இது ஒரு புறம் இருந்தாலும், படிப்பது பத்தாம் வகுப்பு, பொது பரிட்சை என்று எங்கள் ஸ்கூலில் அதிகமாய் படிக்க வைத்தார்கள். கிரவுண்டில் வைத்து அடிக்கடி டெஸ்ட் எழுத வேண்டி இருக்கும். லீடர், உதவி லீடர் என்று இருவரும் மற்றவர்கள் எழுதுவதை மேற்பார்வை பார்க்க சொல்லுவார்கள் வாத்தியார்கள்.
இருவரும் பார்க்கும் போது, என்னை மாதிரி ஜட்டி போடாத பசங்க சிலரோட, கொட்டை வெளியே தெரியும், சில நேரம் அவங்க வெண்டைக்காயும் தெரியும். நான் கதிருக்கு காட்ட, அவனும் எனக்கு காட்டன்னு யாருக்கும் தெரியாம ரெண்டு பேரும் என்ஜாய் பண்ணினோம்.
இப்படி போய்ட்டு இருக்கும் போது தான், ஒரு நாள் சாயந்தரம் நல்ல மழை. எல்லோரும் கிளம்பிட்டாங்க. நாங்க ரெண்டு பேர் மட்டும் இருந்தோம். கதிர் அப்பா வந்தார்.
"எலே, மழை வர போவுது. என்ன பண்ணுத. சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போ" அப்படின்னு சொன்னாரு,
"சரிப்பா" ன்னு சொன்னான் கதிர்
ரெண்டு பேரும் சைக்கிள் ஸ்டாண்ட்ல இருந்து சைக்கிள் எடுக்கவும் மழை பிடிச்சுது. குடை ஒண்ணும் இல்லை அப்படிங்கிறதால, நல்லா நனைய ஆரம்பிச்சோம். வேகமா சைக்கிள் மிதிக்க மிதிக்க, இன்னும் நனைஞ்சுட்டோம். பாலத்துக்கு கீழ போலாம்னா, நல்லா தண்ணி ஓடுது இப்ப அதுல, என்ன பண்றதுன்னு தெரியல எங்களுக்கு. நான் தொப்பலா நனைஞ்சுட்டேன். உள்ள பனியன் போடாததால, சட்டை அப்படியே உடம்போட ஒட்டி போச்சு.
அப்ப தான் அந்த பாழடைஞ்ச மண்டபம் தெரிஞ்சுது. சைக்கிளை விட்டுட்டு, ஸ்கூல் பையை தூக்கிட்டு உள்ள போனோம் ரெண்டு பேரும். மூணாவது தூண் பக்கத்துல அந்த கல் மேல் பையை வைச்சுட்டு, நின்னேன் நான்.
சாய்ந்தரம் அஞ்சு மணின்னாலும், நல்லா இருட்டிட்டு இருந்துச்சி. மழை வேற. தூரத்தில இருக்கது சுத்தமா தெரியலை யாருக்கும்.
என் சட்டையை கழற்றினேன் நான். கழற்றவும் கதிரு என்னை வித்தியாசமா பாத்தான்.
"என்னல பாக்க?"
"உன்னை இப்படி இப்ப தான் பாக்கேன். சூப்பரா இருக்க. உன் கலருக்கு, என்னமா இருக்க, ஒல்லியா இருந்தாலும் சூப்பர்டா நீ. உன் காம்பு ரெண்டும் உடம்போட ஒட்டிக்கிட்டு அப்படியே என்னமோ பண்ணுதுல. அப்படியே கீழ வந்தா உன் தொப்புள்..." என்றான்.
"என்னல என்னை இப்படி வர்ணிக்க?" என்றேன் நான்.
"இவ்வளவு அழகா இருப்பன்னு நான் நினைச்சு கூட பாக்கலை" என்றான் அவன்.
"உன்னையும் தான் நான் பாக்கலை, நீயும் கழற்று" என்றேன் நான்,
சொன்னதும் கழற்றினான் அவன். அவன் சட்டையை கழற்ற, உள்ளே பனியன் போட்டு இருந்தான்.
அதையும் கழற்ற, அவன் வெற்று உடம்பு பளிச்சென தெரிந்தது.
போஷாக்கான சாப்பாடு சாப்பிட்டு கொஞ்சம் தொப்பையுடன் இருந்தான் அவன். அவன் காம்பு கொஞ்சம் தூக்கலாய் இருந்தது. அவன் கருப்பு கலருக்கு, அந்த சதைப்பிடிப்புடன் கூடிய உடல் சூப்பராய் தான் இருந்தது. அவன் தொப்புள் ஆழமாய் இருந்தது.
இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கொண்டு இருக்கும் போது ஒரு இடி இடித்தது.
கதிர் ஓடி வந்து என்னை கட்டிக்கொண்டான்.
(தொடரும்)
