as you are

13

ferdimin gidisine ozel bolum 😞

⚠️

|

Sorunlu Rizespor maçından sonra birkaç günlüğüne izin almıştım.
Yaşadığım olayların bedenimdeki izi çabucak geçse de gönül kırgınlığım bir hayli fazlaydı.
Kime kırgın olduğumu bilmiyordum.
Sadece hak etmediğim bu muameleden ötürü canımın epey sıkkın olduğu gerçekti.

Sebastian ikide bir arayıp nasıl olduğumu soruyor, abarttığımı ve bir an önce aralarına dönmem gerektiğini söyleyip duruyordu.
Sarışın dostumun dediklerinin şaka olduğunu biliyordum.
Fakat yine de düşünmeden edemiyordum, abartmış mıydım?

Düşüncelerim zihnimi parazit gibi sarıp dalgınlaşmama neden oluyordu.
Şampiyon olmamıza dair umudum da git gide azalıyor, bu boktan düzende Fenerbahçem için bile olsa oynamak istemiyordum.

Kendi kendimi sorguladığım dakikalar ardından kapı çaldı.
Ağır hareketlerle açtığım kapının girişinde bekleyen Dusan'ı görmek bir nebze olsun iyi gelmişti.

Esmer teninin her bir santimi neon lambaların altında ışıldıyor, gözlerinin içi gülüyordu.
Bakışları beni baştan aşağı süzdüğünde vücudumun titremesine engel olamadım.

"Hoş geldin." dedim yüzüme yayılan tebessüm eşliğinde.
Üstümde yeni yetmelerin heyecanıyla bakıyordum gözlerine.
Dudakları büyüten sırıtışıyla gerildi, inci dişleri açığa çıktı.

"Hoş buldum Ferdim."
Yumuşacık ses tonuyla konuşmasının ardından içeri adımladı.
Geçmesi için hafiften geri kaydım.

Kolları anında yeri orasıymış gibi belimi bulup beni kendine çektiğinde kıkırdadım.
Beni her gördüğü yerde sarılmadan edemiyordu.
Ellerim omuzlarını aşıp boynuna dolandı.
Mis gibi kokusu burnuma dolarken daha da yaklaştım bedenine.

"Özledim." dedi alt dudağını büzerek.
Mızmızlanarak konuşmasıyla başımı iki yana salladım.

"Ben de çok özledim."

İkimiz birlikte koltuğa geçtiğimizde Dusan iç çekerek bana doğru baktı.

Yorgun gözlerinin içi gülüyordu fakat bu duygu selinin arasına karışmış endişeyi görebiliyordum.
Dudakları bir iki kez aralandı fakat sözcükler çıkmadı ağzından.

"Konuş hadi." dedim ona yaslı oturuyorken.
Derin nefes alışlarıyla inip kalkan göğsü sırtıma temas ediyordu.
Yutkunuşunu duydum.

"Senin için endişeleniyorum. Kendini kötü hissedersin diye soramıyorum da." soluklarının düzensizleştiğini hissettim.
"Yanında olmak istiyorum fakat ne yapacağımı bilemiyorum. İlk kez gerçek bir ilişkinin içindeyim."
Ellerinden biri omzuma sarıldı.
Sıcak temasının verdiği hissiyatla kasılarak iç çektim.

Dokunuşlarına ne kadar alışırsam alışayım bıraktığı etki hep aynıydı.

"Bilmiyorum." diyebildim. Sözcükleri zihnimde toparlama çabamı kenara bırakarak konuşmaya zorladım kendimi.
"Son maçtan sonra kendimi takıma zarar vermiş gibi hissediyorum. Herkesin diline düştük yine."

Dudaklarım istemsizce öne doğru büzüldü.
Suçluluk duygusu tekrardan göğsüme oturduğunda iç çektim.

Dusan ilk başta sessiz kaldı.
Fakat beni kollarımın altından tutup kendine doğru çevirmesiyle bu sessizliğin uzun sürmeyeceğini anladım.