Gece Fener Kara. Şu hayatta görüp görebilceğiniz en güçlü kız. 7 yaşından beri küçük erkek kardeşiyle sokakta buna sebep olan ailesine lanet okuyordu. Peki ya ailesi yıllardır onları arıyorsa?
O ailesine en ufak bir olumlu davranış sergilemezken a...
Geçen bölüme boyları yazmayı unutmuştum şimdi yazdım,
Kış:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Huzurlarınızda 1. Bölüm,
***
Oturduğum bankta mal mal denize bakıyordum. Denizi seviyordum ve düşünmeme yardımcı oluyordu. Ailem neden beni değil bizi terk etmişti?
Adım Gece Fener Kara. Kaç olduğunu bilmediğim yaşımda büyük olasılıkla kardeşim olan Atlas'la yetimhane bırakıldım. Büyük olasılıkla diyorum çünkü yan yana bırakıldığımızdan kardeş olduğumuzu düşünüyoruz ama kısmet. Neyse zaten kaç yıldır ablasıyım öz kardeş olmasakta sanki koyacak?
Tek bildiğim şey ellerimizde isimlerimiz ve yanlarında kalp yazıyordu. Madem kalp var neden bizi sevmiyor?
Oturduğum bankta ayağa kalktım ve bağırmaya başladım. Yanımdaki Kış'ın yeni (ç)aldığı gitarlara çaldığı melodinin şarkısını söylüyordum. Sağımda oturan Atlas'ta peşimden kalktı.
"Yine dalıyo' gözüm uzaklara, Gece oluyo', hüzün damarlarda, Geçecek, geçecek, bunlar da geçecek, Bu çocuk bu akşam birazcık içecek."
Nefes nefese yerime oturduğumda Atlas'ta oturdu. Üçümüz de sadece denize bakarken bir ses duyduk.
"Çocuklar." bu Güner Sultan'ın sesiydi. Sahil kenarında buradan görebildiğimiz kafeyi işletiyordu. 2 yıl önce bizi sokakta bulmuş ve evlatlık almak istemişti. Tabii biz istemedik ama kadın çok ısrar etti. Biz de polisle karşılaşınca yetimhane yollanıp birde oradan kaçmakla uğraşmamak için kabul ettik. O bizim tatlı ablamızdı. Bizi evine aldı, eskiden binbir güçlükle gittiğimiz okula yolladı, birlikte pasta bile yaptık.
Biz de kafesinde çalışıyoruz tabi yapmayın diyor ve yapınca da kabul etmeyip bize zorla para veriyor. Şu anda da burada mola vermiştik.
Ona bakınca saf ablam endişeyle bize bakıyordu. Yanında siyah saçlı, çimen gözlü, çilli, dana kadar 2 metre bir adam ve onun yanında sarı saçlı mavi gözlü diğeri kadar dana bir tane daha. Çehreleri benzediğinden akraba olabileceklerini düşündüm. Ama kaşlarımın çatılmasını sağlayan şey onların bana ve Atlas'a sanki uçan bok görmüş gibi bakmasıydı.
"Anne, bunlar kim?" dedi Atlas. 'Anne' demesiyle iki adamın da kaşları çatıldı. Saf Güner Sultan'ımsa üzgünce bize bakıyordu. Bir şey sakladığı ortadaydım. Tam ağzımı açacakken sarışın adam konuştu. "Biz doktoruz ve Güner Hanım'ın dostlarının çocuklarıyız, Güner Hanım sizi kontrole götürmemiz için çağırdı."
"Kontrol?" dedim sertçe kaşlarımı çatarak. Ablam hemen atıldı.
"Sen geçen 'Atlas hasta.' dememiş miyidin kızım? Hem siz de hep dışarıdasınız ne olur ne olmaz gidelim içim rahat etsin." bana kızım diyordu ama ben ona abla diyordum.
