Abilikten Reddediyorum

6. Bölüm

  Merhabalar ey insanlık,

  Nasılsınız,

  6. bölüm gözlerinizden öper,

  İyi okumalar🤍🤍🤍

***

  Yıllar önce:

  Ben Gündüz.

  Gündüz Furkan.

  İsmimi sevmemin tek sebebi benimki ile yani Gece ile uyumlu olmasıydı. Gece Fener. Gece'ye ışık olan fener.

  Işığı ile birlikte giden Fener.

  Ve döndüğünde sönen Fener.

  Biliyor musunuz ben küçükken sörf onun başına bir şey gelmesin diye kıçından ayrılmazdım. Ona öyle bir bağlıydım ki işeme süresini bile biliyorum.

  7 dakika 48 saniye.

  Bakın buraya yazıyorum o şillet karı sırf beni tuvalet önlerinde süründürmek için o kadar işiyordu.

  "Geceee!"

  "Ne? Ne? İşiyom be!"

  "Sen işemiyon organlarını da klozete bırakıyon. Çıksana be!" diye çemkirdim. Nihayet kapı açıldı ve Gece'm çıktı.

  "Şükür." dediğimde bana dil çıkarıp koşmaya başladı. Yani... denedi.

  Ben örgüsünden tutmuş kendi kendine çırpınan ikizime bakıyordum. O öyle devam ederken ben mırıldandım. "Öğrenicem."

  "Neyi?" diye sordu çırpınmaya bırakmış ikizim.

  "Örmeyi." baş parmağım örgüsünde geziniyordu. "Ben de böyle öreceğim büyüyünce."

  Bana gülümsedi ve karşıma geçti. Ben ne olduğunu anlamadan bana bir tane kafa attı ve pıtı pıtı koşarken bağırdı. "YAVTAK!"

  Birkaç saat önce:

  "Biraz yavaş olsana. Arkandan atlı mı kovalıyor da böyle toplanıyon?" dedi Kış her zamanki relax sesiyle.

  "Dışarıda Selim malı var. Hızlı toplanayım senle dalaşmasını istemiyorum." dedim Atlas'ında bir iki Barça eşyasını koyduğum çantamın fermuarını kapatırken. O sırada kapıda Güner Sultan belirdi. Elindeki akışkan çikolata dolgulu dışı beyaz çikolatalı kurabiyeyi ağzıma tıkıştırdığında direk yuttum.

Oh mis.

  "Kış, sen çıkar mısın annem? Özel bir şey konuşacağız da."

  "Çıksam da kapıdan dinleyeceğim uğraştırmayın beni." dedi Kış bezginlikle. Sırıtarak ona baktım. "Regl oldum kardeşim."

  Kış kıpkırmızı yanaklarla dışarıya çıkarken Güner Sultan 'Aferin benim kızıma.' der gibi bakıyordu. Kış çıkınca Güner Sultan yatağa oturdu. Ben de yanına. Ellerimi tutup bir anne edasıyla konuşmaya başladı.

  "Onlarla nasıl anlaşıyorsun?"

  "İyi yani..." diye mırıldandığımda sarı saçlı meleğin kahve gözleri resmen ruhumu okuyordu.

  "İçimden bir ses onlara soğuk davrandığını söylüyor."

  "Sustururuz." dedim samimiyetle. "Ayrıca nereden çıkarıyorsun onları?"

  "Sırf onların inadına bana 'anne' dedin." dediğinde utançla bakışlarım ayağıma kaydı.

  Kadın çok iyi noktaya parmak bastı. Bu konu oyuncak değil. Bir insana 'anne' demenin şakası olmaz. OLAMAZ!