Umudun Yolcusu gxg (+18)

köle

Aniden gelen yüksek sesle gözlerimi korkuyka açtım.

Kırık camdan gelen rüzgar defterlerimi ve kalemelerimi yere düşürmüştü.

Yatakta esneyerek uyanmaya çalıştım, güneş daha doğmamıştı.

Fakat geri yatarsam da okula geç kalacaktım.

Üzerimdeki yorgunluk hâlâ dururken banyoya girip elimi yüzümü yıkadım.

Saçlarımı güzelce taradıktan sonra okul kıyafetlerimi giymiş ve eteğimin altına da kalın bir çorap giydim.

Bu etekle hayatta mahallelire ve anne babama görünemezdim.

Tamamen hazır olduğumda çantamı koluma takmış ve nerdeyse bir saat sürecek okul yolculuğuna başlamıştım.

Okula otobüsle gitmiyordum çünkü her gün o kadar para veremezdim.

Ben bir kumarcı babayla ve sürekli şikayet eden bağırıp çağıran bir anneyle yaşıyordum.

Gittiğim okul bir özel okuldu, tam burslu başladım ve 4 yıldır ordaydım bu benim son senemdi okuldaki.

Bir bir iş insanı tarafından bursta alıyordum.

O bursu ben görmüyordum bile çünkü babam alıp kumara yatırıyordu.

Zaten o yüzden okumama izin veriyordu yoksa çok geri kafalı insanlardı.

Annem de babamda.

Okuldan sonra bir kafeye gider 6 saat çalışırım, ordan iyi bir kazancım vardı.

Paramın bir kısmını saklıyordum, babam geri kalanını zorla benden alırdı.

Bahşiş bırakılan parayı biriktirirdim.

Çünkü okul bitince burdan üniversiteye girmek için paraya ihtiyacım olacaktı.

Okul biter bitmez beni evlendirmeye çalışacaklardı, okula gitmezsem çoktan yaparlardı.

Sırf bur alıyorum diye bir şey yapmıyordu babam, bir de çalışıyorum diye.

Tüm okul yolu boyunca bu tür şeyleri düşünür ve çok değil bir kaç ay sonra kardeşlerimle yeni bir hayata kavuşmayı hayal ediyordum.

Sırf bu yüzden okuldaki zorba insanlara katlanıyordum.

Okula yaklaşığımda bir duvarın arkasına geçip altıma giydiğim kalın çorabı çıkarttım, böyle gidersem okuldakiler benle dalga geçerlerdi.

Zaten bunca senedir bana ezik, burslu, pis, fakir hatta hırsız bile dedikleri olmuştu.

Yine de hiçbir zaman onlarla tartışmaya girmemiş ve susmuştum

Onlara karşı gelir ve tartışırsam onlar uyarı bile almaz, tam tersi ben okuldan kovulurdum.

Geleceğim ve kardeşlerim için katlanacaktım, başka çarem de yoktu zaten.

Son bir senem, omdan sonra her şeyden kurtulacaktım.

Katdeşlerimle güzel bir gelecek inşa edip onlara hakkettiği gibi bir hayat sunacaktım.

Derin bir nefes alıp okul bahçesine baltım, herkesin arabayla geldiği okula ben bir saat yürüyerek geliyordum.

Dünya çok adaletsiz bir yerdi.

Başım yerdeyken okula doğru yürüdüm, konuşmazdım okulda kimseyle.

Kimseyle göz temeası bile kuramazdım, kendimi çok bakımsız ve onların dedikleri gibi eziktim çünkü.