Umudun Yolcusu gxg (+18)

bebek

Uzun bir bölüm oldu bol bol yorumlarınızı bekliyorum.

Alaranın anlatımından

Karşımda annem yatakta sevde baygın bir haldeyken ben utanarak başımı eğmiş ellerimle oynuyordum.

"Alara git bir kolonya getir, kız baygın ve sen nasıl bu kadar rahatsın. Kahvaltı yapmadı mı acaba"

Anneme bakamazken sessizce konuştum "bir şeyi yok anne, o hep böyle ben alıştım. Bırak uyusun"

"Ne demek hep böyle, sürekli bayılıyor mu?" Kafamı salladım. Annem daha çok telaş yaparken yanlış anladığının farkına vardım.

"Yani bir hastalığı yok, böyle çok utanıp heycanınla bayılıyor sonra hemen kendine geliyor ama"

"Az önceki olanları unuttum sanma alara, sevde uyansın konuşacağız" kafamı iyice eğip parmaklarımla oynaydım

fatma abla kolanyayı getirdiğinde annem eline sürüp sevdenin burnuna götürdü.

Sevdeye biraz kolonya koklattıktan sonra gözlerini kırpıştırıp actı.

Sevde önce etrafa garip garip bakarken annemi gördüğünde gözleri şokla açılmış sonra hemen gôzlerini sıkıca kapatmış ve yüzünü saklamaya çalıştı.

"Sevdeciğim iyi misin tatlım" annem ona nazikçe yaklaşırken sevde utanıyordu. Yüzü kıpkırmızı olmuştu.

"İ-iyiyim bir şeyim yok" ama annelik iç güdüleri işte illa tamamen emin olmadan rahat edemiyordu.

"Bak eğer rahatsız hissediyorsan doktor falan çağırıyım, benim deli kızım sürekli oluyor falan dedi."

"Anne yaaa" deli olduk iyi mi? "Ben gerçekten iyiyim, çok heycanlansam oluyor sadece o kadar"

Anneme ben demiştim gibi baktığımda tekrar sevdeye döndü.

"Peki madem sen dinlen burda, ben alarayla konuşacağım iki dakika" sevde kafasını salladığında annem bana döndü.

Bana gelmemi söylediğimde peşinden gittim, şu an hem utanıyor hem de annemin ne diyeceğini merak ediyordum.

Annem çalışma odasına girdiğinde peşinden ben de girip kapıyı kapattım.

O konuşmadan hemen kendimi savunmaya geçtim.

"Anne hiç sandığın gibi bir şey yok, yemin ederim" annemin kaşları alayla havaya kalkarken daha da gerilip başımı eğdim

"Ne sanmışım alara, açıklar mısın kızım?" Dilimle dudağımı yalayıp karşısında iyice küçüldüm.

İlk defa annemin karşısında bu kadar çekiniyordum.

"Şeyy, yani sandığın gibi değil. Sevgili değiliz" dedim saçmalayarak.

Tek kaşını kaldırıp bana baktı "hmm aranızda bir şey yok yani"

O an kendimi çok kötü hissettim, yani ne biliyim sanki sevdeye ihanet etmiş gibi.

"E-evet yok" dedim sesim titriyordu ama bu dediğimden sonra içimde öyle bir huzursuzluk oldu ki rahat nefes alamadım bile.

"Sadece yakın arkadaş bu kadarsınız öyle mi?" Başımı tekrar eğdim, cevap veremiyordum artık.

"Alara soruma cevap verir misin? Sevgili değilsiniz di mi" Diye diretti annem.

Gözlerimi sıkıca yumup ellerimi yumruk yaptım.

"Şimdilik sevgili değiliz ama arkadaşta değiliz" dedim hızlıca.