Umudun Yolcusu gxg (+18)

ıslaklık

Kalbim deli gibi atarken gözlerimi korkudan açamadım.

Bileğimde hissettiğim eller beni sertçe çektiğinde gözlerimi açtım.

Kendimi kıyafetlerin arkasındaki duvarda bulmuştum, alara önümde elini iki yandan duvara sabitleyip endişeyle başka tarafa bakıyordu.

Bizi diğerlerinden saklayan sadece elbiselerle kaplanmış iki üst üste olan duvara montelenmiş askılardı. aralarından da can ve arkadaşları gözüküyordu.

"Alara" baş parmağı dudaklarıma bastırdı, bu teması kalbimi deli gibi hızlandırdı.

"Şşşt sessiz ol" aklıma ilk gelen şey alaranın onları buraya çağırması olmuştu nedense ve bu düşündüğüme utanmıştım.

Parmaklarını dudağımdan çekmeyince yutkundum, üstelik vücudu temas etmese de yakınlığı beni yakmaya başladı.

"Can bak bunu giyebilirim bugünkü parti için"

gruptan olan burcu bizim olduğumuz tarafa gelip kıyafetlere baktığında alara birde bana yaklaşmasıyla nefesim kesildi.

Bu sefer bana temas ediyor ve onunla duvar arasında sıkışmıştım.

Gözlerim şokla açılırken burnumdan aldığım nefes bana yetmemeye başladı.

Derin derin nefesler alırken göğsüm göğsüne çarpıyordu ve zaten sıkıştırdığı için onun göğsünü hissediyordum.

Gözleri beni bulduğunda yüzlerimiz arasında bir kaç santim vardı.

Deli gibi atan kalbimi hissettiğini biliyordum çünkü benimde duyduğum bir tek bu vardı.

Nefes almak için ağzımı araladığımda parmağı bir an için dudaklarımın arasına girip dilime değdi.

Sonrasında panikle çekip yutkundu, kafamı çevirip ağzımdan nefes alıp sakinleşmeye çalışıyordum.

Biraz daha durursam ya bayılacaktım ya da kalp krizi geçirip gidecektim.

"Alara iki gündür okula gelmiyor, aradınız mı onu neden gelmiyor?" Diye sordu.

Alaranın ismini duymamla alaraya dôndüm.

dudakları bu kadar yakınken ve nefesimiz birbirine karışırken bacaklarım titredi.

Gerçekten başım dönüyordu, mecazen değil.

Bu yakınlığını ve yarattığı heycan karnımdaki ağrıyıda artırıyordu.

Ona bayık bakışlar atarken alara elini yanağıma koydu ve kulaklarıma eğildi. "İyi misin?" 

Kulağımda hissettiğim nefes ve onunla uzun süredir bu kadar yakın olmak yoğun heycanım yüzünden bacaklarımın güçsüzleştiğini hissettim.

Bu panikle hemen elimi kaldırıp alaranın omuzuna koydum.

O da beni belimden tutup kendine iyice yasladı.

"Tamam, sakin ol. " Nasıl sakin olabilirdim ki, her duyguyu uçlarda yaşamak insanı yıpratıyordu.

Böyle heycanlı panik bir insan olmaktan nefret ediyordum, her şeyde elimin ayağımın birbirine dolaşmasında da.

"Ç-çok yakınsın" dedim bende fısıldayarak, uzaklaşması lazımdı yoksa sakinleşemezdim.

Kalbim bu kadar hızlı atarken, tüm vücudum terleyip titrerken ayakta daha fazla duramazdım.

Gözlerim kararıyordu, hem canı'ı görmek hem de alarayla böyle olmak bünyeme fazla gelmişti.

Alev alev yanıyordum, bu sıcaklıkta beni öldürecekti.