Lovers By Accident ✔

‎‧₊˚ 6 ˚₊‧

Μετά από σχεδόν 30 δευτερόλεπτα τραβήχτηκα αφού κατάλαβα ότι η Αγγελική με τον Αλέξη μας έβλεπαν.

"Ας κάνουμε ότι δεν το είδαμε αυτό" είπε η Αγγελική προσπαθώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό της και ξαναγύρισε προς τον Αλέξη.

Κοίταξα τον Γιώργο και ανταλλάξαμε ένα γέλιο. 

...

Πέρασαν 5 λεπτά και αποφασίσαμε να φύγουμε.

"Πάμε κόντρα;" λέει ο Αλέξης και ο Γιώργος χαμογελάει πονηρά.

"Πάτε καλά; Θα ρισκάρουμε τις ζωές μας για της μαλακίες σας;" η Κατερίνα σταυρώνει τα χέρια της αλλά μετά από πολλά παρακάλια συμφώνησε. Ανέβηκε στη μηχανή του Αλέξη και κρατήθηκε σφιχτά. Ύστερα ανέβηκα κι εγώ στην μηχανή του Γιώργου και έβαλα το κράνος. 

"Κρατιέσαι καλά;" Με ρώτησε ξέροντας ότι ίσα που τον ακουμπούσα.

"Ναι καλά είμαι."

Έβαλε μπρος και σταμάτησε αμέσως κάνοντας με να ταρακουνηθώ τόσο δυνατά που παραλίγο να πέσω κάτω.

"Καλά καλά! Κρατιέμαι!" Γέλασα και τον έσφιξα δυνατά. Η Κατερίνα μέτρησε αντίστροφα και οι δυο μηχανές άρχισαν να επιταχύνουν. Ανακατεύτηκα λίγο και έσφιξα τον Γιώργο. Έθαψα το πρόσωπο μου στην πλάτη του και μύρισα την κολόνια του. Ένιωσα το αριστερό του χέρι να μου ακουμπάει το αριστερό μου μπούτι.

"Είσαι καλά;" Φώναξε για να τον ακούσω.

"Καλά είμαι."

Δεν πείρε το χέρι του από πάνω μου και κρατούσε το τιμόνι με το ένα το χέρι. Όχι ότι με χάλασε απλά φοβόμουν ότι θα χάσει την ισορροπία του. Άνοιξα τα μάτια μου και σήκωσα το κεφάλι μου. Πήγαινε τόσο γρήγορα που όλα γύρο μου έδειχναν θολά, και μπορούσα να εστιάσω μόνο μπροστά μου. Έσφιξα την μέση του πιο δυνατά και το χέρι του χάιδεψε το μπούτι μου. Η αδρεναλίνη έβραζε μέσα μου κι ας είχα φοβηθεί λίγο. Όλα πέρασαν τόσο γρήγορα. Ένιωθα την μηχανή να πηγαίνει πιο αργά μέχρι που σταμάτησε.

Ο Γιώργος κατέβηκε και μου έδωσε το χέρι του. Εγώ έβαλα το χέρι μου στο στήθος μου με αποτέλεσμα να νιώσω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.

"Ολα καλά;" Χαμογέλασε και με βοήθησε να κατέβω.

"... Ναι" Είπα με ένα χαμόγελο και γουρλομένα μάτια από το σοκ. Δεν ήταν άσχημα. Απλώς δεν είχα συνηθίσει.

"Που είναι οι άλλοι;" Γέλασε και κοίταξε τον δρόμο.

"Νομίζω τους χάσαμε."

"Καλά σιγά μην τους περιμένουμε. Να σε πάω σπίτι σου;"

"Αν μπορείς."

Ανεβήκαμε στη μηχανή και κατευθύνθηκε προς το σπίτι μου. Ο Γιώργος θυμόταν που ήταν από εκείνη την νύχτα στο κλάμπ.

...

"Εδώ δεν μένεις;"

"Ναι ευχαριστώ" "Δεν είναι κανένας σπίτι.. θες να έρθεις;" Πήρα μια βαθιά ανάσα αφού συνειδητοποίησα τι είπα.

"Ναι φυσικά" ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

Ανεβήκαμε τα σκαλιά και ξεκλειδωσα στην πόρτα. Έβγαλα την ζακέτα μου και τον καθοδήγησα στο δωμάτιο μου.  Κάτσαμε στο κρεβάτι και άνοιξα την τηλεόραση. Βάλαμε μια ταινία που διάλεξα και ξαπλώσαμε. Ήξερα ότι η μητέρα μου θα γυρνούσε πολύ αργά γιατί δουλεύει σερβιτόρα σε ένα ακριβό εστιατόριο. Ο πατέρας μου... Θα είναι μεθυσμένος και θα γυρίσει τα ξημερώματα.

"Θες να φέρω ποπκορν;" Τον ρώτησα κι αυτός έγνεψε.

Έβαλα το χέρι μου κάτω από το κρεβάτι και έβγαλα ένα κουτί. Έψαξα και βρήκα ένα σακουλάκι ποπκορν και δύο αναψυκτικά.

"Πόσα έχεις εκεί μέσα;" Γέλασε.

"Τα κρατάω για ώρα ανάγκης."

...