Yüreğimdeki Yangın ( Berdel )

13.Bölüm

Keyifli okumalar 💫

___________________________________________

Hayır, hayır

" Açın şu kapıyı açın beni hisseder o yalnız bırakmaz beni bizi açın şu kapıyı ölemez beni bırakmaz !! " Dedim yoğun bakım kapısını yumruklarken artık damarlarım belirginleşmişti

" Hayır, hayır bırakmaz o beni hayır bizim Bebeğimiz olacak bırakmaz o beni bebeği olacak çok istiyordu o çok çok istiyordu en güzel şekilde verecektim bu haberi ona açın şu kapıyı" dedim yere çökerken annemlerde onun annesigilde gelmiş bekliyordu ve artık tüm Mardin tüm Midyat hamile olduğumu biliyordu

Annem ve Eslem anne de benimle beraber ağlıyordu ablamsa benimle helak olmuştu

Doktor kapıdan çıktı gülmüyordu
Neden ki ? 

Oysa gülümsemesi gerekiyordu

" Maalesef " dedi devamında yutkundu ve kalbimdeki Yangın söndü

" Eşiniz bir süre daha hastanemizde misafir olacak merak etmeyin eşiniz gayet iyi umuyorum ki daha iyi olacak çok zorlu bir ameliyat geçirdi ve uyanması uzun sürer bir doktor olarak sizinde bildiğinize eminim Zeynep hanım birazdan odaya alırlar tekrardan geçmiş olsun " diyip koridorda uzaklaştı bense yere oturdum ve daha çok ağladım sonra daha çok

Bebeğim beni daha çok duygusallaştırıyordu

Bebeğim bizim bebeğimiz olacaktı onun için savaşıyordu hiç bilmediği bebeği için hastane kokusu artık daha da mide bulandırıcı bir hal alıyordu Yavaş adımlarla arkamdan seslenenleri umursamadan terasa doğru yürüdüm ve sonunda terasa çıktığımda kimse yoktu köşedeki sandalye ye oturdum ve son yaşadıklarımı gözden geçirdim

Her şey yolunda Zeynep sakin ol her şey daha iyi her şey daha güzel olacak umarım umarım çok güzel olur sevgilim
Terden yüzüme yapışmış saçlarım rüzgarla birlikte hareket ediyordu artık
Arkamda beliren gölge babamdı

Ayağa kalktım ve ona döndüm
" Ba- baba " dedim hala titreyen sesimle korkusunu yaşamak bile kötüydü eğer bu olsaydı eğer ben

Direk sarıldı babam " kızım " dedi saçlarımı okşayarak " üzülme canımın içi üzülme o gayet iyi daha da iyi olacak inşallah " dedi saçımdaki nefesle

Bense sadece ağladım bu kelimeler beni ondan alacaksa ağzımı mühürler bir daha da konuşmam öyle bir mevzuydu Miran bende

" Hadi gel aşağı inelim " dedi babam

" Sen in geliyorum ben de " dedim derin bir nefes alarak o ise gitti gökyüzüne baktım

" Allahım onu benden alma lütfen lütfen benden beni alma " diyip derin bir nefes daha verdim ve aşağıya inen merdivende ki ilk asansöre bindim yanım da genç bir kız vardı kahverengi , kıvırcık saçlara sahipti üzerinde lacivert bir pantolon beyaz bir gömlek ve siyah bir şal vardı tesettür çok yakışmıştı çok güzel bir kızdı o an bir şey oldu asansör aşağı yukarı giderek durdu ve biz burada kaldık hayır bu olmamalıydı benim benim asansör fobim vardı

Ya bunun yüzünden bebeğime bir şey olursa yavaşça yere çöktüm o ise derin derin nefes alan bana bakıyordu

" Hanımefendi iyi misiniz ? " Dedi kibarca elleri çok inceydi zarif başımı hafifçe iki yana  salladım ve benim yanıma çöktü ama oturmadı ve saçlarımı arkama doğru aldı

" Sakin olun hiç bir şey olmayacak açarlar birazdan lütfen sakin olun derin derin nefesler alın " dedi ve tekrar ayağa kalkıp kapıya vurmaya başladı