Yüreğimdeki Yangın ( Berdel )

4.Bölüm

Keyifli okumalar 🌼

___________________________________________

Ben yaşadığım şu bir kaç günde hayatta gerçekten mucizelerin olduğuna inanıyorum düşünsenize birisini seviyorsunuz ama öyle böyle değil uzun süredir seviyorsunuz ve siz hiç bir çaba harcamadığınız halde herşey kendi kendine oluyor

Mucize işte buydu beklenmedik anlarda gerçekleşen güzel şeyler  umarım herkesin hayatı mucizelerle dolu olur umarım bizim mucizemiz hiç bitmezdi

Telefonum çaldı şu bir kaç günde o kadar çok telefon almıştım ki tanıdığım tanımadığım bir çok insan aramıştı tabi ki hepsi aşiretti 

Kocam bey  arıyor yazısı ile bir tebessüm yerleşti dudaklarıma o  kaydetmişti kendini böyle bende değiştirmedim tabi ki

" Efendim Miran "  dedim gülümseyerek beni görmesede hissederdi bence

" Ne ara miran' a geçtik "  dedi muzip tınıyla

" Evet Miran annem ve kardeşim ile geleceğim  "  dedim anlaması için bu konuyu konuşmuştuk

" Ha  o mesele tamam " dedi boğazını temizleyip devam etti " biz geliyoruz sizde konağın önüne inersiniz " dedi

" Peki görüşürüz "

" Görüşeceğiz " diyip yüzüme kapattı aşk olsundu yani

Üzerimde son derece üzerim oturan kırmızı kare yaka dizim altında biten kısa kollu tarzında bir elbise vardı saçlarımı açıp uçlarını arka tarafta birleştirip salık bıraktım kahküllerimi de alıp çantama eşyalarımı koydum ve aşağı doğru indim annem ve kardeşim ise kapıda beni bekliyordu çünkü miranla konuşmamı dinlemişti annem aynadan görmüştüm

" Kızım bu ne güzellik" dedi annem kırmızı rengi direk yanaklarıma hücüm etmişti onu görmeden böyleyse işimiz vardı

" Abartma daye her zaman ki halim " dedim gülümsemeye çalışarak

" Daye ablim hey zaman güşel bı kere onu demek istiy ablim " dedi kıkırdayarak henüz 6 yaşında olsada dili çoğu kelimeye dönmüyordu

" Çok bilmiş seni " diyip önüme döndüm çantamdan aceleden takamadığım takıları aldım Miran nişanda çok değerli olduğunu söyledigi bir kolye takmıştı bana onu taktım abimin aldığı setten de  zarif bir bileklik taktım nişan yüzüğümü de parmağıma geçirdim ve onlarda gelmişti zaten hemen Eslem hanıma yöneldim

" Hoşgeldiniz efendim " dedim elini öperken 

" Hoşbulduk kızım da artık bana da daye diyebilirsin sonuçta annenim artık " dedi gülerek bende kalbini kırmamak için

" Olur daye " dedim ama zaten içimden gelmişti Miran da anneme yönelip onun elini öptü ve  Ahu ya yönelip onu kucağına aldı

" Naber prenses " dedi gülerek

" İyiyim ama ben pcenses deyilim ki enişte " dedi gülerek

" Neden ki " dedi Miran Meraklı bakmaya çalışarak

" Tünki ben abyam geyinlik giyince bende giyecem o zaman pcenses oyacağım " dedi kıkırdayarak

" Hadi oğlum gecikmeyelim akşam olmadan  geri dönelim beyler kızar sonra " Eslem dayem

Miran da " olur daye hadi binin arabaya " diyip  arabaya yöneldi ve arka koltuğa Ahu yu bırakıp kendisi de öne geçti annem arka koltuğa yöneldi bende arkasından giderken Eslem dayem
" Kızım sen Miran ' ın yanına geç hem biraz konuşursunuz " diyip  ben cevap bile vermeden bindi ve kapı kapandı bende mecburen öne geçtim ve elbisemi kenarıma çekip oturdum çantamı da kucağıma koydum binerken dikkatimi çeken şey arka tarafla bizim aramızda cam vardı ve o taraftan perde çekilmişti