Yüreğimdeki Yangın ( Berdel )

14 . Bölüm

Keyifli okumalar 💫

___________________________________________

Miran  Soykan

Yaklaşık 4 saattir elimi tutarak uyuyan karımı izlemekle meşguldüm en güzel meşguliyetim di o benim hep öyle kalacak bu hiç değişmeyecek

Allah'ıma şükürler olsun ki beni ona bağışlamıştı bizim onunla geçireceğimiz yıllar , aylar , haftalar, günler, saatler , dakikalar, saliseler vardı ki onunla geçirdiğim saliseler bile  benim için çok önemli öyle önemli ki onu bırakmayacak kadar önemli sadece ona tutunacak kadar önemli tıpkı kalbimi sadece ona emanet edebileceğim kadar önemli

Gözlerini açtı yavaşça kıpkırmızıydı gözleri , ya ağlamaktan ya da yorulmaktan umarım 2 . Seçenektir

Önce ellerimize baktı bir süre tebessümle  izledi ona uyandığımı belli etmek için hafifçe elimin içinde ki elini sıktım önce bir süre ağzı açık bir şekilde ellerimize baktı şönt elini elimden çekti ve gözleri hızla gözlerimi buldu

Ağzı beş karış açıldı bense onun bu halini küçük bir tebessüm ile izledim bir insanın her halimi mi güzel olurdu

" Günaydın" dedim dikkatli beni izleyen karıma bakarak

Önce bir elini çekti sonra onları yüzüme getirdi dokundu okşadı gözlerimi sürekli kırptım bunun hayal olmadığını anlasın diye

" Mi-Miran " dedi ve hızla boynuma sarıldı hafifçe sızlayan yaramı umursamadan sarıldım ona uzun süre böyle kalınca ayrıldı

" Sen gerçeksin " dedi ve ağlamaya başladı kurban olurum ben senin gözyaşlarına

" Gerçeğim "

" Çok korktum sana bir şey olacak diye Çok korktum beni bırakıp gideceksin diye korktum ellerimi bir daha ısıtmayacaksın diye korktum " dedi ağlayarak gözünden akan her bir yaş ondan daha fazla benim canımı yakıyordu en son söylediği cümle ise benim bile gözlerimi doldurdu o ise ağladı sadece " bana bir kez olsun seni seviyorum demeden gideceksin diye çok korktum" demişti gözümden düşen bir damla çenemden göğsüme doğru süzüldü  ellriyle onu sildikten sonra kendi gözyaşlarını sildi ve elimi bırakıp kapıya yöneldi nereye gidiyordu

" Nereye" dedim hemen

" Doktorun yanına gidiyorum geleceğim " dedi ve kapıyı açıp hızla kapattı ve gitti

Zeynep Bozoğlu Soykan

Allahım sana bin şükürler olsun bebeğimi babasız beni kalpsiz bırakmadığın için sana binlerce şükürler olsun

Miran benim kalbimdi , kalbim ...

Sevgilim seni çok seviyorum

Doktorun yanına giderken ağlarken dudaklarımdan dökülen hıçkırıklara mani olmaya çalıştım ve konuştum

" Doktor bey , Eşim uyandı 104 numaralı odada kalan kişi " dedim gözyaşlarımı silerken gülümseyerek doktora döndüm onun da dudaklarında belli belirsiz bir tebessüm oluşmuştu 

" Sevindim , Zeynep hanım sizin adınıza çok sevindim şey vardı bir şarkı sözü
' giden gitsin sen kal ölene kadar ' ama şarkı sözü olduğundan da emin değilim sadece bir yerde okumuştum her neyse ben eşinizle ilgileneyim muayene bittikten sonra odaya girebilirsiniz Zeynep hanım " dedi ve yanımdan uzaklaştı ne de güzel bir cümleydi

Giden gitsin sen kal ölene kadar...

Bir cümleye bir günümü sığdırabilirim bir kitaba bir günümü her detayıyla anlatabilirim çünkü o günün içinde Miran vardı , var ...