Keyifli okumalar!
Arabanın içi sessizdi. Ne abim konuşuyordu ne ben. Ben düşüncelere boğulmuş, bir haftadır yaptığım gibi tepkisiz şekilde düşünüyordum. Test sonucu pozitif çıkarsa hayatım ne yönde ilerleyecekti kestiremiyordum.
Abiminse diyecek şeyi ya yoktu ya da çoktu. Bir haftadır eve gece girip sabah erken saatte çıkıp gidiyordu. Araştırıyordu, çok çabalıyordu. Test pozitif çıkarsa reşit olmadığım için Serter ailesi beni yanlarına alabilirdi. Abim de bunun olmaması için çabalıyordu.
Araba hastanenin bahçesinde durunca derin bir nefes alıp kapı koluna uzandım. Kapıyı açamadan abimin elini omuzumda hissedip ona döndüm. Gözlerinde ki üzüntüyü görmek canımı yakıyordu. Benim abim her zaman güçlü biriydi ama sanki tüm gücü çekilmişti. Omuzları çökmüştü ve çaresizdi. Testin pozitif çıkacağına emin gibiydi.
Ben her zaman, her olayda sırtımı abime yaslayan biri olmuştum. Abim benim için her şeyle savaşmıştı ve bir kere bile yeter dememişti. Şimdi o da ne yapacağını şaşırmıştı. Gücü yetmemişti ilk defa.
"Abim, sonuç ne çıkarsa çıksın ben senin abinim bunu unutma olur mu? Bu zamana kadar nasıl ki seni yalnız bırakmadıysam bundan sonra da yalnız bırakmayacağımı bil. Senin için her şeyi yaparım abim." Aklına gelen şeyle gülüp devam etti "Biliyor musun bir avukat olarak yaptığım, yapmaya çalıştığım şey öğrenilirse görevimden alınabilirim ama senin için değerdi be abim" dediğinde kaşlarımı çatıp ne yapmış olabileceğini düşündüm.
"Ne yaptın abi?" dedim. Sesim az da olsa sinirli çıkmıştı. Abim mesleğine çok değer verirdi, çok güvenilir ve başarılı bir avukattı. Bu duruşunu zedeleyecek ne yapmış olabilirdi.
"Bugün sonuçlar açıklanacak biliyorsun. Üç gün önce sonuçlara ulaşmaya çalıştım. Sonuç pozitifse sahte belgelerle değiştirecektim. Seni hiç tanımadığımız insanlarla göndermek istemiyordum Eftal" dediğinde neye uğradığımı şaşırmıştım. Anlamadım kar tanesi? "Ama sonrasında Hem kendi yeteneklerimle hemde savcı arkadaşımın yardımıyla birazcık araştırmış olabilirim Serterleri. En ince detayına kadar " Savcıların durduk yere birilerini araştırması yasak değil miydi?
"Abi sen ne dediğinin farkında mısın? Ya ortaya çıkarsa, ya mesleğin elinden alınırsa. Abi senin yüzüne bakabilecek miydim ben? Mesleğine verdiğin değeri en yakından gören biri olarak, benim yüzümden mesleğine veda etmen beni nasıl etkilerdi hiç mi düşünmedin?" dediğimde yutkundu. O da hatasının farkındaydı.
"Hem abi mahkeme yoluyla beni yanında tutabilirsin. Ben küçük bir çocuk değilim. Reşit olmama altı ay var ve mahkeme benim fikrimi önemsemek zorunda değil mi?" dediğimde omuzları düştü ve kafasını önüne eğdi.
"Serterlerin oğlu Eflal, mahkeme olursa bizimle yaşamak istediğini belirtecekmiş. Bu durumda o ailenin de seni yanına alması adaletli olan. Çok araştırdım çabaladım ama bir yol bulamadım be abim" onu daha fazla ügün görmek istemediğim için ona sımsıkı sarıldım. O da kollarını bana sarınca gülümsemiştim.
"Biz neden hem olumsuz düşünüyoruz kahramanım? Belki de sonuçlar negatiftir he?" dedim gülerek. Hiç mutlu değilim abi. Ama bu zamana kadar hep sen güçlü durdun. Şimdi de güçlü olma sırası bende.
Ayrıldığımızda abimin burnunun ve yanaklarının kızardığını görünce daha çok güldüm. Beyaz teninden dolayı herhangi bir duyguda kızarıyordu. Yanaklarını sıkıp öptükten sonra arabanın kapısını açtım.
"Hadi yakışıklı ağlayacaksan oynamayalım" Diyerek arabadan indiğimde gülüyordum. Abimin de yüzünde küçük bir tebessümle arabadan indiğini görünce içim az da olsa rahatlamıştı.
Abim iyiyse iyiydim.
