Selam!
Bu sene sınav senem ve ben liseyi hazırlıkla beraber 5 sene okudum. Yani mezuna birakmayi asla istemiyorum + hukuk istiyorum. O yuzden yogun bir sekilde ders calisiyorum. Cok vaktim olmuyor ama bos vakitlerimde bolum yazmaya calisiyorum.
Simdi bi anlasma yapacaz sizle;
1)Bolumlerin gelme aralığı belli olmayacak ne zaman vakit bulsam o zaman yazip aticam. Belki haftada bir belki ona da vaktim olmaz.
2)c.tesi, pazar gunu kac bolum yazabilirsem onlari atsam. Haftanin c.tesi ve pazar gunleri mi olsun. Bir gunde 2 bolum de yazabilirim bi baktiniz üç. Kaç tane yazarsam onlari mi atsam?????
2yi secerseniz c.tesi pazar dışında baska gunler bolum istemeyin !!!!! tamam mi ballarim.
(bu bolum okuldan yorgun argin dondukten hemen sonra yazilmistir. Bir oy ve yorumlari cok görmeyiniz bu gariban yazara)
Keyifli okumalar!
"Hastanelik oluyor beyefendi haberim yok! Sağlığını önemsemiyor, abi abartma ölmedim diyor! Ulan sen beni delirtmek için özel bir çaba mı harcıyorsun yoksa cidden salak mısın? Ben ne dedim sana? Dikkat edeceksin demedim mi? Ben seni zaten buraya gönderirken korka korka gönderdim, orada içim içimi yerken birden hasta yatağında fotoğrafınla karşılaştım. Ulan aklım çıktı, aklım! Kalbim durdu sandım o fotoğrafı görünce, öldüm sandım!" abimin sinirli cümleleriyle yerime sinmiş sessizce onu dinliyordum. Ağzımı açıp bir şey de diyemiyordum ki. Dediğim şeylere daha da deliriyordu.
"Bir daha kardeşime salak dersen o dilini koparırım senin." Alparslan'ın sinirli sesiyle şaşkınlıkla ona döndüm. Abim de sinirli bakışlarını ona çevirdi. Sinirden boynu kızarmıştı. Sanki ne yaptım ya!
"Kendi kardeşimle konuşuyorum. Konuya burnunu sokma bende başka şeyler koparmayayım!" Sarp abim de ona aynı sinirle karşılık verince ortalığın karışacağını anlayıp, konuşmaya başladım. Alparslan sinirle yerinden kalkacakken bağırarak konuya giriş yaptım.
"Yeminime kuran haklısın, abilerin en yakışıklısı, en karizmatiği, en mükemmeli, en avukatı, en seksisi- ay yani en en iyi abisi. Haklısın ama sanki ben unutmasam yer miydim yemeği. Sana haber vermeme konusunda da uyandım baktım iyiyim hiçbir sorunumuz yok haber vermeye gerek duymadım." ilk dediğim şeylerde abimin omuzları dikleşmişti ve Alparslan'a ezikleyici bakışlar atıyordu. Alparslan sinirle kafasını iki yana sallayıp "Hasbinallah" diye sinirle bağırdı. Çakma mafya seni. Çek silahını daya göğsüme.
"Haklı olduğumu biliyorum zaten Eftal." dedikten sonra gözlerini tüm biyolojik abilerimde gezdirdi ve devam etti. "Ve diğer söylediklerine de hak veriyorum" dediğinde kendimi tutamayıp kahkaha atmıştım. Çocuklaşmıştı resmen. Ortamda ki gergin havanın dağıldığını hissedince, oturuşumu da rahat bir pozisyona çevirmiştim.
"Sarp oğlum. Biz de özür dileriz. Eftale ne kadar değer verdiğini biliyoruz, ilk başta aklımıza gelmeliydi ama o an ki telaşla, korkuyla hiçbir şey aklımıza gelmedi. Sonrasında oğlumun durumunun iyi olduğunu öğrenince de o istemedi, sana haber vermemizi. Zaten birbirimize alışma sürecinde olduğumuz için de ondan gizli, sana haber verseydik, ki çok akıllı! oğlum yapmış, aramız bozulabilir diye korktuk." Dilay hanım mahcup bir şekilde konuşunca abim ona anlayışla bakmıştı.
"Dilay hanım, sizin bir suçunuz yok zaten. Ben bilmiyor muyum bu eşeğin huyunu? Ben de hatalıyım size söylemeliydim alerjisinin olduğunu. Benim de aklıma gelmemişken kimseyi suçlayamam aslında ama yine de sinirlendim. Çok korktum" abime hayran olduğumu hiç söylemiş miydim? Karşı koltuğumda ki abime hayran hayran bakarken, yanımda oturan Batın hızlı bir şekilde kolunu omuzuma atıp beni göğsüne çekti.
Ona şaşkınlıkla bakarken o da bana tatlı bir sırıtışla bakıyordu.
