Everyone needs a saver

1. Roos

De bel gaat. Eindelijk is het vrijdag. Het wordt zo een tof weekend! Vanavond heb ik een sleepover met Hanna, morgen ga ik shoppen met Emma en zondag vieren Josh en ik ons 1-jarig jubileum. Maar nu eerst snel naar huis om alles klaar te zetten voor vanavond. Als ik thuiskom, hangt Emma al op de bank. Ze verveelt zich, dat is duidelijk te zien aan de manier waarop ze naar haar telefoon kijkt.

'Hey soulsister, heb je vanavond plannen?'

Ze weet dat ik plannen heb met Hanna. Ik heb het haar al zeker twintig keer gezegd. Het begint me te irriteren.

'Ja, ik heb plannen, en dat weet je maar al te goed.'

'Oké, oké, sorry hoor. O wacht! Ik heb ook plannen, net een berichtje gekregen van Thomas, bye!'

Thomas, haar vriendje, de beste vriend van mijn vriendje. Emma is toch geweldig, zij heeft mij en Josh gekoppeld. Terwijl ik sta te dagdromen gaat de bel. Ik ga naar het hal en doe de deur open. Zodra de door open is, sprint Hanna naar binnen en geeft me een knuffel alsof we elkaar twee jaar niet hebben gezien. Terwijl ze eigenlijk een uur te vroeg is. Maar nu kunnen we wel samen de pizza's maken. We hebben de slappe lach, totdat die wordt onderbroken doordat Hanna haar telefoon rinkelt. Ze neemt en op en haar ogen worden zo groot als pingpongballen. Ze zegt nog snel:

'Sorry, dat was ik helemaal vergeten! Ik kom eraan!'

Ze legt af.

'Sorry Roos, ik heb een afspraak die ik niet kan afzeggen. Het spijt me zo hard. Ik kom volgende week wel slapen! Beloofd!'

En weg is ze. De oven piept. Ik haal de pizza's maar uit de oven, anders zouden ze toch maar verbranden. Ik snij ze in acht stukken en ga op de bank zitten. Nu moet ik maar alleen naar de marathon van Mean Girls kijken. Ik heb al zes afleveringen bekeken als Emma komt binnengestormd. Ze rent meteen naar haar kamer. Ik zet de tv op pauze. Ik luister, Emma huilt. Net op het moment dat ik wil gaan kijken wat er is, krijg ik een telefoontje van mama.

'Ja, mama? Wat is er?'

'Schatje, het spijt me echt, maar ik moet overwerken. En papa heeft zijn dartsavond die hij niet wil afzeggen. Redden jij en Hanna je?'

'Hanna had iets anders te doen. Maar maak je geen zorgen, volgende week word ik zestien, ik kan heus wel een avond alleen blijven.'

'Alleen? Waar is Emma?'

'Emma is thuis, concentreer je maar op je werk.'

'Oké schatje, zie je morgen!'

'Tot morgen mama.'

Ik ga naar boven. Ik klop op Emma haar deur. Ik krijg geen antwoord. Ik ga binnen en kijk om me heen. Emma is in slaap gevallen terwijl er nog tranen over haar wangen stromen. Ze heeft een verkreukelde foto van Thomas in haar hand. Je zou wel heel erg dom zijn als je niet wist wat er daarnet gebeurd was. Om haar te troosten haal ik beneden een kop thee en wat tissues. Ik laat haar maar slapen. Net als ik slaapt ze rap in als ze verdrietig is. Dat is een van de weinige dingen die we gemeen hebben. Dat zou je niet zeggen van een tweeling, dat ze zo verschillend kunnen zijn. Zowel in uiterlijk als in persoonlijkheid. Zij heeft prachtig golvend lang haar en het perfecte lichaam, ze is vrienden met iedereen en jongens staan letterlijk voor haar in de rij. Ik heb onopvallend stijl bruin haar, ik draag een bril en mijn enige vriendin is Hanna. Toch begrijpen we elkaar perfect. Het lijkt vreemd, maar toch is het zo. Maar op dit moment kan ik niets voor haar doen. Dus ik loop op mijn tenen de kamer uit, sluit zo zacht mogelijk de deur en ga naar beneden. In de woonkamer kijk ik twee minuten rond voor ik vind wat ik zocht. Mijn boek, nog 300 bladzijden voor het uit is. Maar omdat Hanna een andere afspraak had, kan ik dit wel uitlezen vanavond.