Everyone needs a saver

3. Roos

Nu zit ik hier in het ziekenhuis. Met Liam. Nu ken ik zijn naam. Sam, de andere jongen is Liam zijn moeder aan het bellen. Wat is er vandaag toch al zo veel gebeurd. Eerst in de vijver geduwd door Sophia en gered door Sam. Ik liep weg toen ik ineens een soort BONK! hoorde. Toen ik omkeek zag ik Liam op de grond liggen. In het begin zag hij er geschrokken uit dat hij was gevallen. Daarna begonnen zijn ogen weg te draaine en liep ik naar hem toe. Sam zat al bij hem en belde een ambulance. We mochten beiden mee naar het ziekenhuis. Ik twijfelde, ik ken hem niet. Maar Sam zei dat ik mee ging. En nu zit ik naast hem. Vol bezorgdheid. De dokter zei dat hij was flauwgevallen door een te lage bloeddruk en extreem veel stress. Sam zei dat hij de reden al wist. De rest van het verhaal heb ik niet gehoord. Ik kijk naar Liam zijn gezicht. Hij ziet er vredig uit, maar wie weet wat er in zijn hoofd omgaat. Zijn ogen knipperen. Hij kijkt een beetje verdwaasd. Hij kijkt me aan. 'Jij, jij bent dat meisje uit de bieb.', zegt hij terwijl hij rondkijkt waar hij is. Ik had het dus toch juist gedacht. Ik glimlach. Dan komt er een vrouw naar binnen. 'O, mijn Liam! Ik was zo bezorgd! Ik zou het niet aankunnen als mijn tweede zoon ook iets zou overkomen!' Bij het horen van die laatste woorden beginnen Liam zijn ogen te tranen. Wat zou er gebeurd zijn met zijn broer? Ik zal het nooit weten. Het zijn ook mijn zaken niet. Ik moet het me niet aantrekken. Geluidloos neem ik afscheid en verlaat de kamer.

Als ik buiten sta, begint mijn telefoon te trillen. Het is Josh die me belt.

'Hey, Roos. Waar ben je? Ik heb een verrassing.'

'Hey, ik sta voor het ziekenhuis. Een verrassing? Wat leuk!'

'Het ziekenhuis? Ik kom er meteen aan!'

'Wacht, ik he-'

Hij heeft opgehangen. Hopelijk denkt hij niet dat ik iets ben tegengekomen. Daar is hij al. Ik glimlach als begroeting.

'Roosje toch, waarom ben je hier?'

'Wel, ik was in het park en dan was er een jongen die-'

PATS!

Josh zijn hand laat een rode afdruk achter op mijn wang. Achter me hoor ik iemand naar adem happen. Langzaam draai ik me om. Het is Sam en hij heeft mijn jas vast, die was ik vergeten. Josh kookt van woede en pikt het niet meer:

'Serieus? Voor zo'n jongen kom jij naar het ziekenhuis om voor hem te zorgen alsof je al 20 jaar getrouwd bent? Is hij de jongen bij wie je gaat als je "huiswerk" zit te maken? Jij vuile slet!

Hij draait zich om en loopt weg. Ik draai me om naar Sam die met zijn mond open Josh achterna kijkt. Ik neem mijn jas en excuseer me. Daarna maak ik me vlug uit de voeten. Ik ga Josh achterna. Na een kleine kilometer neemt hij niet de afslag naar zijn huis. Hij gaat de andere kant op. Ik ben in de war, maar ik volg hem. Hij gaat binnen in Hanna's huis. Dit kan toch niet waar zijn? Eerst slaat hij me en noemt me een vuile slet terwijl hij zelf een tweede relatie heeft. Ik draai me om en typ hem een berichtje: "Ik weet waar je bent, met wie en wat je daar doet. Het is over tussen ons, val me niet meer lastig." Zonder dat ik het wil, lopen er tranen over mijn wangen. Als ik bijna thuis ben komt Sophia weer tevoorschijn. Ze zegt geen woord. Ze sleurt me mee naar de bosjes en trapt me in elkaar. Als ze weggaat zegt ze nog:

'Blijf uit mijn leven, jij vuile bitch!'

Ze schreeuwt het zo hard dat iedereen in een straal van 200 meter het gehoord moet hebben. Ik heb er genoeg van. Ik ga naar huis, leg de situatie uit aan mama en zeg dat ik van school wil veranderen. Mama belt meteen rond en na een paar uur komt ze naar me toe en zegt:

'Het is gelukt, volgende week maandag ga je naar de school hier 10 kilometer verderop.'

Ik begin te huilen van opluchting. Het zijn de beste woorden die ik in mijn leven al heb gehoord.

De volgende maandag ben ik super zenuwachtig. De hechting in mijn wenkbrauw is nog duidelijk te zien, Sophia heeft hard getrapt. Ook mijn wang staat nog wat gezwollen. Nu sta ik in de gang en klop aan. Ik ga binnen, dit is nu mijn nieuwe klas. Ze zien er vriendelijk uit. Tot ik de achterste bank zie. Daar zitten twee jongens me aan te kijken alsof ik een geest ben. Twee jongens. Liam en Sam.