Everyone needs a saver

4. Liam

Ik droom. Dat moet toch wel? Dit kan niet waar zijn. Maar dan kijk ik naast me en Sam staart haar aan. Ik droom niet. Duidelijk. Ze heeft ons ook gezien. Haar mond valt open van verbazing. Heel de klas kijkt ons aan.

'Ben je weer beter?'

Ze heeft het tegen mij. Vorige week lag ik twee dagen in het ziekenhuis maar zij was er toch niet bij? Sam antwoord in mijn plaats: 'Hij is oké, hij weet wel niet meer wat er gebeurd was.'

Roos glimlacht opgelucht. Heel de klas staart ons aan. Logisch ook, komt er een nieuw meisje binnen, begint ze te praten tegen twee jongens die ook nog eens antwoorden. Ook de leraar weet even niet wat hij moet doen. Maar Sam heeft nog een vraag:

'Hoe is het met je wang?'

Nu ben ik zelf ook niet meer mee. Roos voelt aan haar wang. 'Ik ben oké, het was gewoon even schrikken.'

Sam lijkt niet tevreden met het antwoord: 'Roos, dat ga je toch niet pikken? Ik stond op 20 meter afstand en kon de "PETS" duidelijk horen!' Nu verliest hij volledig zijn zelfbeheersing. De leraar komt tussenbeide: 'Oké klas, dit is dus Roos. Zorg dat ze de weg hier vindt en maak het niet te moeilijk voor haar. Aangezien je Sam en Liam al kent, mag je naast hen gaan zitten.' Roos knikt en loopt naar ons toe. Sam kijkt haar aan en ziet de hechting in haar wenkbrauw. 'Heeft hij dat ook gedaan?' Oké nu wil ik weten waarover ze het hebben:

'Wie heeft wat gedaan?'

Sam wil antwoorden, maar Roos is sneller:

'Niks speciaals. En Sam, nee, de hechting komt niet door de jongen die je gezien hebt. Bemoei je er niet mee, ik zal mijn eigen problemen wel oplossen.'

Heeft ze me zonet afgekraakt? Duidelijk van wel. Maar wat er precies is gebeurd, wil ze niet zeggen. En ze lijkt boos op Sam. Waarschijnlijk omdat hij voor heel de klas heeft gevraagd hoe het met haar wang was. Zou ze geslagen zijn? Nee, dat is absurd. Je gaat toch geen schattig meisje als Roos slaan? Oef, dacht ik dat net echt? Vind ik haar schattig? Ik moet glimlachen. Dan denk ik terug aan dat meisje uit de bieb, het slapende meisje dat ik daarna maar bleef tegenkomen. En nog geen twee weken later zit ze bij mij in de klas. Ongelooflijk toch.

In de middagpauze staat er een jongen op de speelplaats. Hij zit duidelijk niet op onze school. Als hij Roos ziet, loopt hij naar haar toe en sleurt haar mee. Sam wordt op een of andere manier woedend, hij roept over de speelplaats: 'Hé gast, als je Roos meeneemt, vertel ik iedereen hier wat jij hebt gedaan!'

De jongen grinnikt. Hij zegt tegen Roos: 'Ik denk dat je tweede liefje het weer voor je opneemt.'

Dat pikt Roos niet meer: 'Josh, nu moet jij eens fucking luisteren naar mij! Ten eerste, Sam is mijn lief niet, en jij ook niet! Ten tweede, ik weet dat je wat hebt met Hanna. Weet je nog aan het ziekenhuis? Jij werd gewoon boos omdat ik mee was gegaan met een jongen. Een jongen die me geholpen heeft om uit de vijver te komen waar Sophia me heeft ingeduwd. En toen jij daarna bij die fucking Hanna was, heeft Sophia me weer in elkaar geslagen. Er is een reden waarom ik van school ben veranderd, jij domme sukkel!'

PETS! Iedereen op de speelplaats hapt naar adem.

'Hé, is dat een gewoonte van jou of zo?', zegt Sam

De jongen, Josh, grinnikt weer: 'Jongen hou je erbuiten, jij hebt niks met mijn lief te maken!'

'IK BEN JOUW TERING LIEF NIET!' schreeuwt Roos over de speelplaats. Maar ze is duidelijk nog niet uitgepraat: 'Josh, vertrek. Ik ben jouw lief niet meer en daar is een reden voor. Verdwijn uit mijn leven. Als je het durft om me ooit nog eens te slaan, ga ik naar de politie. Probeer ook geen wraak te nemen op Sam of Liam. Zij hebben mij geholpen terwijl ze me amper kenden. Vergeet niet, ik heb het telefoonnummer van je vader, één belletje en je toekomst is over.', zegt ze angstaanjagend rustig. Josh gaat weg. Maar hij ziet er niet blij uit. Roos ook niet. Zou hij haar al meer geslagen hebben? Liam, kom op, het zijn jouw zaken niet. Laat het gewoon. Als Roos het wil zal ze het wel vertellen, anders niet.

De rest van de namiddag is Roos wat stil. Aan het einde van de schooldag wil ze snel weggaan, maar Sam roept haar: 'Hey Roos, wat is je nummer? Dan voeg ik je toe in de klasgroep. Ze geeft haar nummer en fietst vlug weg. Ik denk dat ze zich schaamt voor deze middag. Daarnet in de gang waren mensen aan het fluisteren. Het waren dingen zoals: 'Hé kijk, dat is het nieuwe meisje. Zij is vanmiddag geslagen door haar ex. Zo zielig.' Maar ze trok het zich niet aan. Nu kijk ik haar na. Tot Sam de stilte verbreekt: 'Hé gast, ik zag je wel naar haar kijken hoor. En ik heb haar nummer gefikst. Nu moet je me toch eens trakteren!' Ik zucht. Dat moet dan maar. Overmorgen is het Ruben zijn begrafenis, ik moest nog vragen of hij komt:

'Hé gast, overmorgen is het de begrafenis, kom je of niet?'

'Tuurlijk kom ik. Ruben was als een tweede broer voor mij.'

Ik glimlach. Sam is toch echt iemand waarop je kan rekenen. We fietsen naar mijn huis. We gingen net huiswerk beginnen maken toen we geschreeuw hoorden. We gaan naar buiten. Op het voetpad ligt een meisje. We lopen naar haar toe. Ze doet me aan iemand denken, maar wie? Ik neem haar telefoon en ga naar de noodoproepen. Het bovenste nummer is van "Soulsister", ik bel het nummer. Ik vertel wat er aan de hand is en het meisje aan de andere kant van de lijn zegt dat ze er meteen aan komt. Haar stem kwam me ook bekend voor. Vijf minuten later komt er een meisje aan gesprint op haar fiets. Ze gooit hem op de grond en gaat huilend bij het verwondde meisje liggen. Als ze opkijkt, kan ik mijn ogen niet geloven. Roos. Ze huilt met horten en stoten: 'Nee, nee, NEE! Niet Emma! Komaan, Emma, wakker blijven! Please! Laat me hier niet alleen achter!' Ondertussen komt er een ambulance aan. Emma wordt op een brancard gelegd en Roos krijgt een kalmeringspilletje. De ambulance rijdt weg en wij blijven in shock achter.